Landschap Overijssel: van zeeklei tot beekdalen

De natuur die de provincie Overijssel herbergt is heel divers: van beekdallandschap tot zeekleigebieden. Veel van die natuur is te danken aan de textielgeschiedenis: de laatste stukjes ongerepte natuur werd in de jaren ’30 van de vorige eeuw aangekocht door textielbaron Gerrit Jan van Heek jr. De grote bazen van die tijd hadden dus veel liefde voor de natuur.

De Stichting Landschap Overijssel werd als ‘Overijssels Landschap’ opgericht in 1932, en deed twee haar later haar eerste aankoop: de Friezenberg in Markelo, gefinancierd door Van Heek. Landschap Overijssel komt voort uit een fusie in 1999 van Stichting Overijssels Landschap en Stichting Landschapsbeheer Overijssel.

Sinds 2021 is Michael Sijbom directeur van Landschap Overijssel, dat zetelt op landgoed De Horte in Dalfsen, waar deze zondag 1 december 2024 de prijs voor het beste Natuurboek van 2024 wordt uitgereikt. Sijbom maakt als gastheer van de radio-uitzending van Vroege Vogels en het Natuurboekenfestival zich wel zorgen om de verschillende bedreigingen voor de natuur.

Eén van die bedreigingen speelt op en rond Vliegbasis Twente, waar Landschap Overijssel bijzondere natuur beheert en waar defensie zich al jaren geleden heeft teruggetrokken, maar nu wordt het vliegveld gezien als mogelijke plek waar F-35’s gevechtstoestellen worden gestationeerd. “Behalve dat zijn er ook bepaalde evenementen die overlast voor de natuur veroorzaken”, legt de directeur uit.

Een ander probleem dat in de provincie Overijssel speelt, is de toename van de gebieden waar lelieteelt plaatsvindt. Vrijgekomen land van voornamelijk melkveehouders wordt niet ingezet voor het extensiveren van de melkveehouderij, maar wordt opgekocht door boeren die lelies telen, voornamelijk bestemd voor de export. Bij de teelt van lelies worden veel bestrijdingsmiddelen gebruikt.

“Hoewel dat meestal middelen zijn die officieel zijn toegestaan, leven er toch bij omwonenden veel zorgen. Bovendien verrijzen er terreinen waar lelies worden geteeld soms tegen Natura 2000-gebieden aan. Daar kan ik met m’n pet niet bij”, aldus een verontruste Michael Sijbom. Hij pleit ervoor dat overheden als gemeente en provincie daar strenger beleid op gaan ontwikkelen.