Kwelder- en schorrenslakken kunnen wat andere dieren niet kunnen

In de slikken of kwelders van het Zwin zit van alles, van schelpen tot insecten tot wormen. Wanneer wij door het slik gaan vinden we al snel een lange zeeduizendpoot. Vogels weten deze diertjes als geen ander te vinden. Vooral voor steltlopers maar ook voor meeuwen is er in dit soort milieu veel voedsel te halen. Dieren in deze omstandigheden hebben speciale aanpassingen om hier goed te kunnen overleven.

De zeeduizendpoot bijvoorbeeld, deze heeft meer hemoglobine in zijn bloed dan wij als mens bijvoorbeeld. Hemoglobine bindt zuurstof, dus in het zuurstofarme milieu waar de zeeduizendpoot in leeft, is dit essentieel. Maar er zijn twee diertjes die toch wel de kroon spannen met hun aanpassing in het Zwin, de schorrenslak en de kwelderslak. De een is nog kleiner dan het ander, maar zij kunnen iets wat bijna geen enkel ander dier kan: fotosynthese.

Fotosynthese is het proces waarbij planten water en CO2 onder invloed van licht omzetten in suiker en zuurstof. Dit gebeurt in speciale structuren in een plantencel: de bladgroenkorrels. Hier krijgen planten ook hun groene kleur vandaan. De schorren- en kwelderslakjes kunnen deze bladgroenkorrels opnemen uit hun voedsel: nopjeswier. De korrels slaan ze intact op in hun lichaam en kunnen ze gebruiken op dezelfde manier als planten dat doen. Ze hoeven hierdoor minder te eten en kunnen een deel van hun energie uit het zonlicht halen. Een dier met de eigenschap van een plant dus! Er zijn maar weinig dieren op aarde die dit ook kunnen.