Kweek van inheemse platte 'waddenoester' gelukt

Onderzoekers van Koninklijk Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ) op Texel zijn erin geslaagd larven te kweken van een inheemse oestersoort. Het gaat om de 'platte oester' ( Ostrea edulis ), een soort die al honderd jaar uit de Waddenzee is verdwenen. Het onderzoek heeft als doel om het natuurlijk herstel van de platte oesterbanken in de Waddenzee te bevorderen.

De terugkeer van de platte oester kwam voor het eerst aan het licht in 2012 toen een Texelse visser zijn vondst voor identificatie naar het NIOZ bracht. In de opeenvolgende jaren werden ook in de Waddenzee bij Vlieland platte oesters aangetroffen. "Een bijzonder moment", aldus een enthousiaste onderzoekster Katja Philippart. "Het was maar een handjevol, maar het biedt ons nu de mogelijkheid om samen met het Programma naar een Rijke Waddenzee, Wereld Natuur Fonds, ARK Natuurontwikkeling en Edmelja de platte 'waddenoester' verder te onderzoeken. We willen deze waddenbewoner beter leren kennen en achterhalen welke omstandigheden het meest gunstig zijn voor groei en overleving. Met die kennis willen we de kans op natuurlijk herstel van oesterbanken in de Waddenzee vergroten."

Na een jaar optimale zorg in een klimaatkamer van het NIOZ werden vrijdag 7 september voor het eerst larven waargenomen. De geboorte van de larfjes is een eerste stap om deze relatief nieuwe (oude) Waddenzeebewoner beter te leren kennen, zonder de lokale bronpopulaties te belasten. De onderzoekster is nieuwsgierig hoe deze mogelijke ondersoort – met zijn oorsprong in de Waddenzee – reageert op zeewatertemperatuur, zoutgehalte en ziektedruk en wie zijn natuurlijke vijanden zijn. Ook wil Philippart te weten komen in hoeverre deze 'waddensoort' verschilt van platte oesters die in andere delen van de Noordzee en de Atlantische Oceaan leven.

Tot het begin van de twintigste eeuw was de platte oester een veelvoorkomende soort in de Waddenzee en de Noordzee, met name op de Oestergronden (een relatief diep gebied zo’n 150 km ten noordwesten van Terschelling). Door intensivering van de visserij en ziektedruk (parasieten) nam de populatie vanaf het midden van de 19e eeuw snel af. Uiteindelijk zijn de platte oesterbanken geheel uit de Noordzee en Waddenzee verdwenen; de laatste levende in Nederlandse kustwateren is in 1933 gevonden.

Toen vanaf 2010 op meerdere locaties in de westelijke Waddenzee en zuidelijke Noordzee de platte oester weer opdook, leidde dit tot groot enthousiasme bij zowel natuurbeschermers als vissers. En niet voor niets: de platte oester bouwt natuurlijke riffen, filtert zeewater en zorgt daarmee voor helder water, en de oesterbank biedt een goede schuil- en leefomgeving voor allerlei zeedieren.

Het project moet er uiteindelijk toe leiden dat de huidige platte oesterpopulatie in de Waddenzee en de Noordzee wordt versterkt en uitgebreid, als de natuurlijke omstandigheden dat toelaten. De verwachting is echter dat dergelijk natuurlijk herstel kwetsbaar is. Zo is de verspreidingssnelheid beperkt omdat platte oesters een relatief korte larvale fase kennen. Ook is nog niet duidelijk in hoeverre ze last of profijt hebben van de aanwezigheid van de Japanse oester, een invasieve en dominante soort, en wat de meest kansrijke omstandigheden zouden zijn voor herstel. Verder is nog onbekend of de platte waddenoesters besmet zijn met infecties die remmend zouden kunnen werken op de natuurlijke verspreiding, of dat zij juist hiertegen een resistentie hebben opgebouwd.

Bron: Het Wereld Natuur Fonds, ARK Natuurontwikkeling, NIOZ en Edmelja
Foto van de platte oesters in de klimaatkamer – Credit; Pascalle Jacobs (NIOZ)