Onderzoekers bekeken een Nieuw-Zeelandse krekelsoort genaamd de weta en zagen dat het geluid vanuit het knie door een vetachtige substantie overgedragen wordt naar het eigenlijke gehoor. Deze krekels vangen geluiden dus op met hun knieën: ze dragen hun trommelvliezen aan hun voorpoten.
Verrassend verwantschap Dolfijnen en krekels lijken meer op elkaar dan dat je zou verwachten. Althans wat hun gehoor betreft. De vetachtige substantie werd namelijk voor het eerst gezien bij walvisachtigen waar het de functie heeft om binnenkomende geluiden te versterken. Het verbaast onderzoekers om dezelfde stof nu bij insecten te vinden - een groep die bijna geen evolutionaire verwantschap vertoont met walvisachtigen.
Sabelsprinkhanen Niet alleen bij krekels, maar ook bij sabelsprinkhanen zitten de gehoororganen, tympanaal-organen, in de beide voorschenen van de voorpoten, precies onder de knie. Bij de veldsprinkhanen zijn de gehoororganen te vinden in het achterlijf onder de vleugels, precies boven de basis van de achterpoten.
Krekel en mens Vorig jaar verscheen een onderzoek over een Zuid-Amerikaanse krekelsoort (Copiphora Gorgonensis) wiens oren sterk op menselijke oren leken. Bij de mens gaan de trommelvliezen trillen wanneer ze geluid opvangen. De kleine gehoorbotjes versterken de trillingen en sturen die door naar de cochlea, een orgaan in de vorm van een slakkenhuis. De kleine trilhaarcellen in de cochlea zetten de trillingen om in elektrische signalen voor zenuwcellen die het doorsturen naar het brein waar het uiteindelijke als geluid wordt opgevangen. De onderzochte krekelsoort had een soortgelijk mechanisme met een trommelvlies en gehoorbeentjes die de functie van de cochlea nabootsen.