Korstmossen als indicator van stikstofuitstoot

Gele korstmossen op bomen zijn een goede graadmeter voor stikstofuitstoot. Dat schrijft Floristisch Onderzoek Nederland (FLORON) in Nature Today.

Vervuilde gebieden waar veel stikstof wordt uitgestoten door landbouw, autoverkeer of industrie, zijn te herkennen aan de massale groei van gele korstmossen op vrijstaande bomen. Gevoelige soorten, zoals eikenmos en baardmossen, zijn daar juist afwezig.

Korstmossen zijn een symbiose van een schimmel en een alg. De schimmel beschermt de alg, die op zijn beurt voedingsstoffen deelt met de schimmel. Die samenwerking is zo sterk dat ze bijna niet van elkaar te onderscheiden zijn. 

In Nederland komen 800 soorten korstmossen voor, in allerlei kleuren. Ze groeien heel langzaam, soms niet meer dan 0,1 mm per jaar. Het korstmos is vaak een pionier in het gebied, de eerste plant die ergens groeit. Het mos is bijvoorbeeld te vinden op boomstammen, op de grond, op straatstenen of oude gevels.

Korstmossen hebben geen wortels. Ze nemen voedingsstoffen op met hun hele oppervlak. Vervuiling in de lucht bepaalt daarom sterk of het ergens kan groeien. Korstmossen hebben vooral last van ammoniak, omdat dat de zuurgraad veranderd. Stikstof doet de gele korstmos juist wel goed. Daarmee werkt het mos als een indicator dat een gebied met stikstof vervuild is.

Bron: Nature Today, FLORON, Verspreidingsatlas

Lees meer op Nature Today