“We winden ons graag op over de schande van het kappen van regenwoud, maar naar de kaalslag in de veengronden in onze eigen achtertuin kijken we niet om”, aldus Karin Bodewits. De meeste Nederlanders weten niet eens dat in bijna elke zak potgrond een stuk oude natuur zit. Dat verbaast haar want er zijn genoeg alternatieven.
Ze noemt het zelfs ecologisch vandalisme : “Alleen als er turfvrij op de zak staat ben je duurzaam bezig !” Het is in Duitsland waar Karin Bodewits jarenlang woonde, al de normaalste zaak van de wereld dat je in tuincentra een ruime keuze hebt aan turf-vrije potgrond. In Engeland komt er rond 2024 zelfs een verkoopverbod van veencompost aan tuinders. Maar in Nederland zijn we nog lang niet zo ver.
Veengebieden
Veel mensen, maar ook tuincentra, planten in potgrond die voornamelijk uit turf bestaat. Turf is een natuurproduct bestaande uit gecomposteerde planten en mossen afkomstig uit veenmoeras. Zo’n veengebied wordt drooggelegd en daarna wordt de turf afgestoken. Onze veengebieden slaan twee keer zoveel koolstof op als alle bossen in de wereld samen. Daarbij gebruikt het slechts een tiende van het land.
Oftewel veengebieden slaan per vierkante meter twintig keer meer koolstof op dan een doorsnee bos en veel meer dan het regenwoud. Door turfwinning sterft het moeras af. Een dood veenmoeras geeft vervolgens haar opgeslagen koolstof in de atmosfeer af, wat bijdraagt aan de opwarming van de aarde. De vernietiging van veengebieden is verantwoordelijk voor 5 tot 7 procent van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. Dat is meer dan al het vliegverkeer.
Alternatieven
Goede turf-vrije opties, op basis van kokos, bast of hout, zijn nog moeilijk te vinden, terwijl ze wel bestaan. Karin Bodewits: “Het is dus aan de consument om te vragen naar deze alternatieven, en die aan te schaffen. Op die manier blijven de veengebieden hopelijk behouden”.
“Het doet me gewoon pijn aan mijn ogen als ik in zo’n tuincentrum loop..."
Mans Schepers, universitair docent landschapsgeschiedenis
CO2 archieven
Ook Mans Schepers, universitair docent landschapsgeschiedenis praat in de uitzending mee over dit onderwerp: “Het doet me gewoon pijn aan mijn ogen als ik in zo’n tuincentrum loop, al die afgegraven veengebieden die daar liggen. Op de een of andere manier is dit probleem bij ons in Nederland onder de radar gebleven terwijl het echt een ramp is. Door veen te gebruik in potgrond ben je je CO2 archieven aan het afbranden, dat veen slaat nu heel veel CO2 op en dat graaf je dus allemaal af. Het is echt een volkomen gedateerd en onnodig gebruik. We kijken met z'n allen kritisch naar kolen en gas terwijl dit is laaghangend fruit, je kunt zo een alternatief kopen! “