Schorren langs de Middellandse Zee kust zijn belangrijk om de nadelige effecten op de kust van hogere golven bij zeespiegelstijging tegen te gaan. De schorrenplanten zorgen ervoor dat zand en slib makkelijker bezinkt waardoor deze schorren kunnen meegroeien met de stijging van de zeespiegel. Echter, langs de Adriatische kust verliest het vertrouwde plantenleven van vooral slijkgras terrein door toenemende perioden van extreme hitte en droogte. Zeekraal neemt deze plaats over.
Deze plantensoort is veel minder goed in het invangen en vasthouden van zand en slib en is bovendien minder goed bestand tegen overstroming. Deze resultaten worden door een internationaal onderzoeksteam, waaronder onderzoekers van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ), beschreven in het tijdschrift ‘Journal of Ecology’.
Hoe zit het met Nederlandse schorren?
“Hoewel we deze resultaten niet direct kunnen vertalen naar Nederlandse schorren, kunnen we toch enkele belangrijke lessen leren”, zegt NIOZ-onderzoeker Jim van Belzen. “Ook in Nederland staat slijkgras aan de basis van veel schorren en ook hier kunnen veranderingen in het klimaat en andere milieuveranderingen zorgen voor een verschuiving van de dominante plantbegroeing. Zo zien we bijvoorbeeld in de Westerschelde dat op sommige plekken de slijkgrasbegroeiing vervangen wordt door zeebies. Dit komt door veranderingen in de zoetwaterafvoer van de Schelde. Ook biezen zijn minder efficiënt in het vangen en binden van zand en slib. Mogelijk heeft dit dus effecten op het vermogen van schorren om de kust te stabiliseren en golven te dempen.”
Het vermogen van schorren om zich aan te passen aan zeespiegelstijging wordt beïnvloed door de eigenschappen van de verschillende planten. “Als we schorren als natuurlijke buitendijkse ecosystemen willen integreren in onze kustverdediging, moeten we rekening houden met deze veranderingen en goed weten wat ze betekenen voor de stabiliteit en veerkracht van die schorren”, aldus van Jim van Belzen