Kiezelwieren en vorksprietgarnalen

Geheimzinnig pruttelende vorksprietgarnalen en kunstzinnige kiezelwieren, de bron van alle leven, bewonen de slikken Saeftinghe.

Bij laag water is het Verdronken Land van Saeftinghe toegankelijk onder begeleiding van een van de 40 gidsen van het Zeeuws Landschap, zoals Carla van Dueren. Dan loop je over grond die twee keer per dag onder water staat. Dat levert bijzondere natuurvondsten op, zoals sterpatronen in het zand, gemaakt door de schelp die daar in de bodem zit. Of grote veenballen, losgeslagen stukken veen die door het getij prachtig rond zijn geworden, en die, als je ze openmaakt, hun oeroude inhoud tonen, zoals zaden en boomresten van 6000 à 7000 jaar oud. Wie goed luistert, hoor zacht gepruttel en geborrel: dat zijn de duizenden vorksprietgarnaaltjes in het zand.

Op de slikplaten ligt een groenbruine, beetje viezige laag. Niet heel erg aantrekkelijk, maar wel de bron van alle leven, een compleet ecosysteem: het zijn kiezelwieren.
Kiezelwieren of diatomeeën zijn kleine algen. Ze danken hun naam aan hun sterke pantser, dat bestaat uit kiezelzuur. Onder de microscoop is het ene kiezelwier nog mooier dan het andere. Belangrijker dan hun schoonheid is hun taak in het leven: ze produceren zuurstof. Alle kiezelwieren in de wereld produceren meer zuurstof dan alle regenwouden bij elkaar. Bovendien zijn ze het hoofdvoedsel van allerlei planktoneters zoals roeipootkreeftjes en vislarven, die weer door grotere dieren worden gegeten. Zo staan de kiezelwieren aan de basis van het voedselweb in zee, aldus bioloog Ellen Weerman, die ooit promoveerde op kiezelwieren en nu de hele wereld het belang en de schoonheid van deze microwereld wil laten zien.