Huilende zeehond

De algemene term voor een jonge zeehond is een zeehondenpup. De jonge zeehond wordt ook wel eens een huiler genoemd. Deze term is echter alleen correct als het jong eerst door zijn moeder is gezoogd en daarna op het strand of op het wad door zijn moeder aan zijn lot wordt overgelaten. Het woord huiler komt van het klagelijke geluid dat het jonge dier dan soms voortbrengt.

Wanneer een zeehond een tweeling krijgt, kan de moeder niet voor beide jongen zorgen. Een van beiden wordt een dan een huiler en zou in de natuur sterven.

In Nederland worden huilers opgenomen door de Zeehondencrèche in Pieterburen of Ecomare op Texel. Wanneer jonge zeehonden in de natuur worden aangetroffen mogen zij echter niet meer opgenomen worden in een crèche en moet men de natuur zijn gang laten gaan.