Holle roep van de koekoek draagt ver

Filmer Erik Kruise heeft de ideale plek gevonden om een koekoek vast te leggen. Dit mannetje kiest telkens dezelfde hoge paal uit om zich rustig te poetsen. Halverwege het filmpje besluit het mannetje, met afhangende vleugels en een omhooggehouden staart, zijn holle roep te laten horen.

Alleen de mannetjes maken dit holle goe-koe-geluid, waarbij het begin iets meer nadruk heeft en op een iets hogere toon zit. Deze echte territoriumroep draagt ver, soms tot wel vijf kilometer, waarbij het kan gebeuren dat een tweede mannetje een duet begint. Het vrouwtje laat soms een hinnikende triller horen: "srii srii".

Opvallend is dat de koekoek zijn snavel nauwelijks opent en sluit tijdens het roepen. Vogels produceren geluiden niet met stembanden, maar met behulp van de zogenoemde syrinx. Deze bevindt zich waar de luchtpijp zich splitst naar de longen. Hoe gespierder deze syrinx, hoe ingewikkelder de zang van een vogel.

Vogels gebruiken hun snavel niet zoals mensen hun lippen tijdens het fluiten. Wel speelt de snavel zichtbaar een rol. Vrijwel elke vogelsoort heeft een unieke zang, zodat soortgenoten elkaar kunnen herkennen.

In het filmpje kun je prachtig de verschillende veren van de koekoek bekijken. Het is een middelgrote en zeer slanke vogel, met een lange ronde staart en spitse vleugels. De horizontaal gestreepte borstveren doen denken aan het verenkleed van een sperwer. Een vrouwtje is soms ook grijs, maar dan met een beige borst of helemaal roestbruin met bandering over het hele lichaam. Zo zien ook de jongen eruit.