Over de hele wereld staan om de zoveel kilometer weerstations die het weer, en daarmee uiteindelijk ook het kimaat, nauwkeurig volgen. Dat wil zeggen: op land. Op zee zijn veel minder meestations. Daarom werkt de internationale gemeenschap van meteorologen aan het uitrollen van een netwerk vol ‘meetstations op zee’.
Gegevens verzamelen
Via duizenden zogeheten Argo-floats moeten stroming, temperatuur en zoutgehalte van het zee- en oceaanwater op verschillende plaatsen in beeld worden gebracht. Daartoe kan de Argofloat zichzelf laten zakken tot een diepte van twee kilometer. Na enkele dagen komt hij ook weer zelfstandig boven, om dan de meetgegevens die automatische verzameld zijn naar een satelliet te sturen. De meetgegevens zijn dan nagenoeg ‘real-time’ te volgen via
deze site
.
Oceanen zijn blinde vlek
Volgens oceaanonderzoeker Femke de Jong zijn de wereldzeeën tot op zekere hoogte nog een blinde vlek in het klimaatonderzoek. "En dat terwijl de oceanen wel een enorm belangrijke rol spelen in het klimaat. Ongeveer 90% van de extra warmte die door de mens is toegevoegd aan de atmosfeer wordt door de oceanen opgenomen. En omdat een kuub zeewater veel meer energie kan bevatten dan een kuub lucht, hebben de kleinste schommelingen in de temperatuur op zee potentieel grote gevolgen voor het klimaat", aldus De Jong.
Het onderzoek van Carine van der Boog en Femke de Jong is onderdeel van de expeditie NICO –
Netherlands Initiative Changing Oceans
– van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee en de nationale onderzoeksfinancier NWO.
Meer informatie over de andere onderdelen van deze NICO-expeditie staat op
de expeditie-site
.