Hans Sibbel: Bramen plukken

Deze column gaat over bramen plukken. Ik had nooit gedacht dat ik me ooit nog een keer zou opwinden over bramen plukken. Bramen. Ze groeien overal, langs alle dijken van het spoor, dat is ruim 3000 kilometer bramen hemel. En de andere kant op ook dus 6000 km.

Ze groeien op de hei, in het bos, langs de waterkant. Bramen zijn overlevers. Waar bramen zijn buigt zelfs de Japanse duizendknoop zijn hoofdje.

Bramen groeien snel. Je zou kunnen zeggen, bramen woekeren. Welaan, ik heb het nu gezegd.

Bramen planten zich voort door zaad. Door wortels, door stekken, zelfs een tak die in het water hangt vormt meteen wortels en kan je in de grond steken.

Bramen verleiden ons met grote zwarte glimmende vruchten vanaf eind juli tot diep in september aan toe. Ze verleiden je maar je kan er net niet bij. Ja, bij de wat laaghangende vruchtjes, de kleintjes, de mindere. Maar de meeste, de grootste, de lekkerste, nooit.

Bramen zijn wat wij mannen onder elkaar Cockteasers noemen.

Ze beloven van alles maar puntje paaltje ben je kansloos.

Ik ga het gewoon vertellen. Ik was verslaafd aan bramen. Ik kon niet slapen van bramen.

We hadden een caravan op de Blaricummer heide. En ik struinde door de bossen en wist alle goede plekken om bramen te plukken. En die waren van mij. Mijn bossen, mijn hei, mijn bramen.

Dus zodra ze rijp werden ging ik mijn bramen plukken.

Altijd op vrijdag avond. Want zaterdag en zondag kwamen de buitenlanders, de toeristen, de stadsbewoners, om mijn bramen te plukken. Dus ik moest ze voor zijn.

En zo begin augustus ging dat nog wel goed, maar in september kwamen er steeds meer bramen. Een zakje werd een bakje, een bakje werd een emmer, een emmer werd twee emmers.

De hebzucht spoot uit mijn oren. Godzijdank ben ik op een bepaald moment meer in meisjes dan bramen geïnteresseerd geraakt. Zo mooi hoe de natuur werkt. Anders plukte ik nu nog.

En Hans, wat deed je met die bramen? Maakte je er jam van? Nee. Deelde je ze met de buren? Nee. At je ze allemaal zelf op. Ja. Tenminste, dat probeerde ik. Maar een emmer bramen is heel veel. Ik was de hele maand september aan de dunne. Bramen laxeren behoorlijk. Ik at dapper op het toilet door. Dit is geen grap.

Maar er was niet tegenop te eten. Ik had een paars melkgebit en de schimmel stond op de emmers bramen. Hebzucht is verschrikkelijk. Die les heb ik wel geleerd.

Maar nog steeds mag ik tijdens het wandelen, en ik zie een zwarte braam naar mij roepen 'pluk me' pluk me snel', met nostalgische gevoelens aan mijn heerlijke jeugd terugdenken.

Maar. Maar. Maar. Ik ben er dus pas deze week, 62 jaar op deze aarde, ik ben er pas deze week achter gekomen dat het niet mag. Je mag geen bramen plukken. Nergens. Het is kleine stroperij. Grote stroperij is als je naar de oostvaarders plassen gaat, over het hek klimt en een hertje wurgt voor de kerstmaaltijd. Kleine stroperij is een braam plukken.

Dat kost je 104 euro. I kid joe not. 99,9999999 % van de bramen hangen op plekken waar alleen vogels kunnen komen en als jij die ene verleidelijke zwarte superrijpe godenvrucht plukt kost dat 104 euro. Als je in Nederland 3 miljoen Nertsen in stalen hokken een klote leven geeft en alleen voor de huid kapotmaakt dan krijg je een uitkoopsom, en als je een braam plukt een boete.

Het is klein leed, maar damn, wat is het raar geregeld in dit land.