Hans Sibbel: Basilicum

"Dit is een raar onderwerp, maar we moeten het er even over hebben," begint Hans Sibbel zijn column deze week. "Tuinkruiden. In de keuken. Ik bedoel potjes met levende kruiden op het aanrecht. Het vooruitzicht is heerlijk. Verse kruiden, zo van het plantje in je eten. En ik ben een kookerd, dus ik hou van precieze smaken en het kan altijd nog lekkerder en wat ik nou weer gevonden hebt, dit is zo de moeite waard, je wil nooit meer anders."

Lees hieronder de volledige column:

"Het begon onschuldig. Een potje basilicum uit de supermarkt. Ik wist niet waar ik in terecht zou komen. Thuis plastic van potje af. Wat ruikt dat lekker. Verse basilicum ruikt geweldig. Wat dus niks over de smaak zegt. Maar de geur..... zomer in je keukentje. Italie. La Bella Vita. Toscane. De Nebbiolo druif. Olijfbomen. Mooie jonge mannen en frivole vrouwen op brommertjes.

Ahhhh....

Dit was een paar jaar geleden.

We stonden op het punt met het campertje te vertrekken en ik had net een Basilicum gekocht. Die ging dus mee. En als planten meegaan krijgen ze bij mij thuis een naam. En dus ook in de camper. Dus dat werd Sofia. Nou, ga daar maar eens blaadjes vanaf trekken.

Sofia heeft 6 weken Engeland overleefd. Af en toe plukten we wat uitgeschoten steeltjes eraf maar ze werd steeds groener. En wat een water vreet Basilicum. Daar kan geen Avocado tegenop. Een avocado heeft ongeveer 300 liter water nog. Per Avocado. 

Basilicum zoop maar door. Waar blijft dat water. En maar groeien.

En langzaam kwamen we achter een geheim.

Overal op campings waren er mensen met Basilicum als reisplantje!  

In England, Frankrijk, we hebben ze gezien. En mensen vinden het heerlijk als je ze erop aanspreekt! Basilicum is de grote verbinder. Zet 'm voor je raam en je bent nooit meer eenzaam op de camping... een verborgen leger van Basilicum plantjes. En niemand eet 'm op!

Zo'n plant wordt een huisgenootje.

En ik heb het met andere kruiden geprobeerd. Peterselie.  

Een ramp op het aanrecht. In een paar dagen zakt ie uit, hoe veel water je ook geeft. De onderste bladen werden geel. Nou, dat is niet goed voor de sfeer in mijn keuken. 

Ik vind koken met stervende planten om mij heen heel lastig.

Ik bedoel een courgette is geslacht, dood, dat is duidelijk.

Maar zo'n levend plantje. Ik vind dat, ja, moeilijk.

Goed, peterselie. Peterselie heb ik weken verzorgd. Steeds geler werd -ie. Dat doe je niet door je kruidenboter. Dus ik deed er niets mee. Mijn aanrecht werd een hospice voor peterselie. Uiteindelijk heb ik m weggegooid omdat ik het niet kon aanzien. 

Je kan 'm beter meteen opeten, maar dan hoeft -ie niet in een potje.

Dat geeft zo'n plantje alleen maar hoop. Dat -ie een baasje heeft. Dat wij gaan het samen fijn gaan hebben in de keuken.

Ik koop het niet meer. 

Behalve Basilicum. Dat is nu traditie.

Als ik nu Basilicum koop weet mijn vriendin, ik moet inpakken, we gaan binnen een week weg met de camper...."