Grevelingenmeer kleurt minder rozerood dan vorig jaar

Een rozerood, pluizig tapijt zover het oog reikt. De bodem van het Grevelingenmeer werd vorig jaar bedekt met teer pomponwier Radicilingua mediterranea. Een mooi gezicht, maar ook zorgelijk volgens biologen. De soort verdringt op deze manier ander leven. Verslaggever Gert Elbertsen ziet met marien bioloog Luna van der Loos hoe het Grevelingenmeer er dit jaar bij ligt.

Het teer pomponwier is vernoemd naar pompons, de wollen balletjes bovenop sommige mutsen. De wierensoort heeft er veel van weg; het zijn zachte bolletjes tot zo’n 15 centimeter groot met een rozerode kleur. Vorig jaar werd de soort massaal aangetroffen in het Grevelingenmeer.

Wierenkenners wisten niet direct om welke soort het ging. Na onder andere DNA-onderzoek bleek het om Radicilingua mediterranea te gaan. Een voor Nederland nieuwe soort die voor die tijd alleen van een paar plekken in de Middelandse zee bekend was. Vermoedelijk is het wier met transport van schelpdieren hier terecht gekomen.

Omdat de soort zo massaal aanwezig was, werd gevreesd dat hij andere soorten zou verdringen. Dat lijkt dit jaar mee te vallen. Het teer pomponwier is nog makkelijk te vinden in het Grevelingenmeer, maar bedekt niet meer de volledige bodem. “Dat is iets wat je vaak ziet bij exoten”, aldus Luna: “Op een gegeven moment begint het evenwicht zich te herstellen, nemen ze af en dan hebben andere soorten weer meer kans om te groeien”.

Toch is het nog te vroeg om te stellen dat de soort blijft afnemen. Teer pomponwier wordt de komende jaren op de voet gevolgd.