Eén van de vijf genomineerde voor de Jan Wolkersprijs 2018 is De Meerkoet, van Remco Daalder. Het boek is een eerbetoon aan de vogel die bij velen zo'n slechte naam heeft: een agressieve vechtersbaas zou het zijn. Maar bij een eerdere reportage die we met Daalder op de Gouwzee maakten, zagen we grote groepen in pais en vree zwemmen. Hoe zit dat?
Territorium
Remco Daalder legt uit dat meerkoeten twee strategieën kennen. 'Je hebt types die een heel jaar lang een territorium bezet houden. Daar worden dan geen soortgenoten getolereerd, en meestal ook geen andere vogels. Ik zag deze week nog hoe een meerkoet een knobbelzwaan uit zijn territorium joeg!'
Groepsdieren
'Aan de andere kant', vertelt Daalder, 'heb je de vogels die buiten de broedtijd gezamenlijk optrekken. In de Gouwzee bijvoorbeeld, zie je in deze tijd van het jaar grote groepen, die samen naar kanswieren duiken. Die zitten echt zó dicht op elkaar dat het lijkt of ze zelfs samenwerken.'
Klein gedeelte van een grote groep meerkoeten die samen vissen op de Gouwzee. Gefilmd door Remco Daalder
Opportunisten
Volgens Daalder zijn meerkoeten echte opportunisten. 'Het is voor een diersoort natuurlijk ook wel handig, wanneer je een deel hebt dat goede gebieden bezet houdt, terwijl anderen de wijde wereld verkennen en nieuwe geschikte gebieden koloniseren. Wat dat betreft zijn meerkoeten net mensen', vindt Daalder.