Dolf Jansen: Vlinder

"Ik neem u even mee naar Spanje, wellicht omdat u daar na de afgelopen neerslagperiode behoefte aan heeft, of gewoon omdat ik daar onlangs wat tijd doorbracht," begint Dolf Jansen zijn column van deze zondag.

Lees hieronder de volledige column: 

"We reisden met een camper, en dat is heerlijk als je van een beetje avontuur houdt en als je, zoals ik, fysiek niet al teveel ruimte inneemt. We kwamen door een speling van het lot op een soort camping in El Hoyo terecht, of eigenlijk 4 kilometer buiten El Hoyo.

Als het een Spaanse uitdrukking zou zijn was 'media de la nada' wel een goede benaming, the middle of nowhere inderdaad. Maar goed, er was een weg en bospaden om te trainen, er was een riviertje om na die training even in te gaan zitten, en nadat ik gereanimeerd was – het rivierwater was een graad of zes, de rest van de omgeving een graad of dertig – zette ik me op een klapstoeltje naast ons rijdende huis.

De camping, of eigenlijk wat daarvan over was – niet zo heel veel mensen blijken te gaan kamperen in de omgeving van El Hoyo, als 'media de la nada' niet de juiste benaming was, was 'gloria passada' nog te overwegen. Vergane glorie, inderdaad -, de camping was rustig. Een bejaard echtpaar waarvan de man continu met een vliegenmepper liep, een man verderop die qua kleding en beharing ergens halverwege de jaren 70 was blijven steken, en maar een paar honden.

Voor de duidelijkheid, lieve vroege luisteraar, ik gun iedereen zijn blaffende metgezel, maar het viel ons de afgelopen 4 weken in Spanje en Frankrijk ook wel op dat bijna iedereen met een camper of een sleurhut zelfs, daar ook een hond bij heeft. In onze camper, en in mijn leven, is daar geen ruimte voor.

Ik zat. Dat heet in het leven van de hardloper ook wel herstellen. Zitten, drinken, om je heen kijken. Er kwam een vlinder aangevlogen. Dat is wat vlinders doen, ook in Spanje. Het was een opvallende vlinder, oranje, met hier en daar een donker werkje over de vleugels. Ik zie u nu kijken naar uw radio-ontvanger met een blik die zegt, nee schreeuwt, WAT VOOR VLINDER WAS HET, DOLLUF?

Terechte vraag, natuurlijk. Ik denk de Keizersmantel. En voordat u nu denkt dat ik echt overal verstand van heb: deze determinatie is met dank aan de redactie van Vroege Vogels, de Vlinderstichting en de Heere God. Maar dat laatste alleen als u ervan overtuigd bent dat er ooit een schepping was, en dat de genoemde CEO dat allemaal in een dag of zes gefikst heeft.

De oogverblindend mooie vlinder vloog twee rondjes om me heen, negeerde me zoals mooie vrouwen wel vaker doen, en richtte toen haar aandacht op onze camper. Meer precies: op het lampje aan de zijkant van de camper dat je laat knipperen als je van richting wilt veranderen. Rechtsaf, in dit geval. Wij gingen niet rechtsaf, wij gingen helemaal nergens heen, wij zouden op camping …. blijven tot de volgende bonte avond op zijn minst, er knipperde helemaal niks, maar voor de vlinder was het duidelijk: dit lampje, dat moest ze hebben. Dat was haar langgezochte partner. Ze kon dat hele vlindertinder wegflikkeren, dit was hem, zo groot, zo stoer, zo mooi, en midden op haar camping. En, inderdaad, in precies haar kleur oranje.

Ze vloog erlangs, er omheen, ze landde ernaast, ze raakte de hardplastic lamp aan, steeg weer op, keerde terug, werkelijk elke verleidingstactiek werd ingezet, maar het lampje gaf geen sjoege.

Op een moment kwam er nog een Keizersmantel langs gevlogen, maar mijn vlinder had geen enkele interesse. Er was er maar een voor haar: een feloranje lampje op de rechterzijkant van onze omgebouwde Mercedes Sprinter.

Ik vond het ontroerend om te zien, en ook een beetje verdrietig natuurlijk, want het kón niks worden tussen die twee. Ik zag er ook wel iets symbolisch in, de bijna-onmogelijkheid van het samengaan, of samen-bestaan, van de natuur met alles wat wij daaraan toegevoegd hebben. Auto’s, campers, snelwegen, bedrijventerreinen, vliegvelden, olieboorinstallaties.

Het kan, natuurlijk, maar alleen als wij heel erg rekening houden met die natuur, met die vlinder. Waarvan ik natuurlijk hoop dat ze ondertussen toch het geluk heeft gevonden, met een partner die iets meer terug geeft dan ons oranje lampje.

Fijne zondag."