Klimaatjournalist Bernice Notenboom maakte een documentaire over de vervuiling door de scheepvaart. Negentig procent van al het transport gaat over zee. Toch weten we als consument daar weinig van, want we zijn zeeblind.
In het voorjaar van 2014 maakt Bernice Notenboom met twee andere expeditieleden een voettocht van 800 kilometer over het Noordpoolijs naar Canada. Honderd kilometer voor de Canadese kust moeten ze de poging staken, omdat het ijs niet langer betrouwbaar is.
Het afsmelten van het poolijs gaat steeds sneller. Een van de bijkomende effecten is wel dat de route over de Arctische Oceaan mogelijk wordt. De Noordelijke zeeroute is al jaren een droom van de internationale scheepvaart. Door de opwarming van de aarde is die route steeds begaanbaarder geworden. Containerschepen die van China naar Europa varen via deze route, bekorten de reis met zevenduizend kilometer en zien de duur van de reis afnemen met twaalf dagen.
De keerzijde van deze ontwikkeling is dat de ongerepte ijsvlaktes van de Noordpool vervuild raken met roet en zwavel. De scheepvaart is verantwoordelijk voor een grote uitstoot aan deze stoffen, omdat zij bunkerolie gebruiken, de meest vervuilende olie die bestaat. Maar omdat het ook de goedkoopste brandstof is, zijn scheepvaartmaatschappijen niet echt op zoek naar alternatieven. Een paar sportschoenen dat in China wordt geproduceerd voor de Europese markt, kost slechts 25 cent aan transportkosten.
De documentaire laat zien dat het instellen van zones waar de emissies alleen beperkt mogen zijn, niet echt effectief zijn. Slechts 10 procent van de schepen worden gecontroleerd of ze wel zwavelarme brandstof gebruiken.
Het overschakelen naar vloeibaar LNG gas zou al de vervuiling al enorm tegengaan, maar die omschakeling gaat langzaam.
De documentaire Seablind gaat zondag 31 januari in première in Rotterdam.