Diersporen in het voorjaar: sterrenschot

Ook het vinden van diersporen kent zijn seizoenen. Zo kunnen we in het voorjaar, als de amfibieëntrek is begonnen, sterrenschot vinden: geleiachtige eitjes die uit de buik van kikkers of padden zijn gehaald. 

Zodra de temperatuur buiten boven een bepaald minimum komt komen amfibieën massaal uit hun winterslaap. Gedurende de winter hebben ze verborgen gezeten, tussen boomwortels, ingegraven in het zand of bijvoorbeeld onder omgevallen bomen. Hun eerste prioriteit is nu zich te verplaatsen naar het voortplantingswater. In onze landen zijn het vooral de gewone pad (Bufo bufo) en de bruine kikker (Rana temporaria) die we tijdens deze trek massaal aantreffen.

Eenmaal aangekomen in het voortplantingswater deponeren de vrouwtjes de eitjes die gedurende de winter in haar lichaam opgeslagen waren. Ze worden dan meteen bevrucht door de mannetjes. Het geheel bestaat uit zwarte eitjes die elk omhuld zijn door zweleiwit. In het lichaam is dat nog compact, pas als het in contact komt met water zwelt het op door water op te nemen.

Indien een reiger een amfibie heeft gegeten zwelt het eiwit op in de maag van de reiger. Het aldaar aanwezige vocht wordt opgenomen en het toegenomen volume zorgt voor een braakreactie. Het resultaat vinden wij terug als sterrenschot.
Dieren die wat handiger zijn houden reeds rekening met de aanwezigheid van zweleiwitten. Zo kunnen buizerds en marterachtigen de eileiders voor het consumeren verwijderen. Dan kunnen we het sterrenschot terugvinden op plekken die onlogisch lijken voor amfibieën, zoals boven op een tak van een boom. De witte eileiders zijn dan vaak ook terug te vinden.