Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.

Dichtwater: Anna-Esther, rups van zijde

  •  
Vandaag
  •  
leestijd 2 minuten
  •  
180 keer bekeken
  •  

In de rijmende column van Dichtwater volg je zijn droom over de toekomst: "Zo ongeveer vijfhonderd jaar van nu en ik stond aan een chemisch groene plas, in een woestenij van staal en stof en heel erg giftig gas."

Lees hieronder de gehele column:

Vannacht had ik een droom, ‘t was toch wel vrij ongewoon, want ik droomde dat ik in toekomst was en niets meer was zoals ‘t was.

Zo ongeveer vijfhonderd jaar van nu en ik stond aan een chemisch groene plas, in een woestenij van staal en stof en heel erg giftig gas.

Ik was verbijsterd door de hitte. Ik zocht schaduw om te zitten, om te schuilen voor de zon, ik begon bijna al te bidden toen ik een heel klein beestje zag, ‘t was niet groter dan een worm.

Een knappe zijderups, maar niet zo knap als ik ze ken, en ik zei: “hé zijderups, ben jij hier misschien bekend? En kan jij me dan vertellen, wat is hier aan de hend?”

“Dat kan, maar, ik ben niet een zijderups”, zei de rups. “Ik ben van Polyester en mijn naam is Anna-Esther, ik zou het appreciëren als je mij niet zou verpesten, al is het maar een geste.

Vijfhonderd jaar geleden leefde ik nog in het westen, toen was er nog natuur, maar vergroening werd te duur, en ‘t kabinet besloot voor het woningtekort en het verlagen van de huur, alle duurzame plannen af te schermen met een muur. Puur, omdat ze niet geloofden in de wetenschappers die al jaren wezen op – bewezen – ’t gevaar dat er zou komen op den duur.

“Zuur”, zei ik. “Ja”, zei de rups – ik bedoel dus Anna-Esther, die niet echt een rups was maar een replica van polyester.

“Want ze gingen al maar door met het vervuilen en bemesten en door alle micro en ook hele grote plastics liep van alles in de soep, gingen alle micro-organismen heel erg dood. En door de fossiele brandstof, die gedumpt werd in de sloot werden dieren een fossiel. En door de mijnen vol met kwik zinkt de moed ons in de schoenen liepen schoenen vol met lood.

Kijk maar eens naar mij want ik ben allang dood.

Ik heb geen hart meer en geen ziel,

Ik besta alleen nog maar als replica van polyester of vinyl. En hoe praktisch het ook is het heeft toch weinig seks appeal”.

Was getekend Anna-Esther, rups van zijde. Nu ook tijdelijk verkrijgbaar in een luxe variant van stainless steal.

Meer over:

dichtwater
Delen:

Praat mee

Onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.