De troost van de kosmos

Behalve troost putten uit de lente in de natuur, kun je met dit heldere weer ook  afleiding vinden in het kijken naar de sterrenhemel. Volgens wetenschapsjournalist Govert Schilling is er genoeg te zien ’s avonds dit weekend, tijdens een kort ommetje of gewoon vanuit je eigen tuin. Zo is behalve de wassende maan ook de planeet Venus als een enorm heldere ster aan de avondhemel te zien, die is zo helder dat ze niet te missen is. Verder kun je ook het ruimtetstation ISS zien overkomen, op één van de 16 keer per dag dat het rondjes om de aarde draait. Aan boord zes astronauten, die misschien gewend zijn aan quarantaine, maar voor wie het uiterst vreemd moet zijn dat onder zich in een paar weken tijd de hele wereld veranderd is.

“Ik heb het idee dat door de de ontwikkelingen er toe leiden dat mensen wat meer interesse hebben in de dingen boven ons hoofd. De afgelopen week heb ik veel meer dan normaal vragen gekregen van mensen als “wat is die heldere ster die ik ’s avonds na zonsondergang zie?”, zegt Govert Schiilling. “Zou het zo zijn dat als het leven ineeens overhoop ligt da je wat meer hang krijgt naar de rust en de schoonheid van de kosmos? Die sterrenhemel is toch een soort thuis, een vertrouwde omgeving. Als je omhoog kijkt en je ziet de sterrenbeelden Orion, of de Grote Beer, en je ziet de maan… het zijn dezelfde hemellichamen die onze voorouders eeuwen geleen ook al zagen. Die zijn er altijd, en ze zijn altijd hetzelfde”

Govert Schilling neemt je op een wandeling mee langs de sterren aan het firmament, en mijmert in zijn natuurmonoloog over de troost die de kosmos in deze tijd biedt. Want wie even ’s avonds het hoofd in de nek gooit en omhoog staat te kijken, beseft dat, net als de natuur, de kosmos er altijd bijna is. Een stapje verder en je beseft de onmetelijkheid van die kosmos, de bestendigheid van het heelal en onze plaats in dat grote geheel.