De Sea Rangers willen meer zeegras, maar hoe?

De Sea Ranger Service doet er alles aan om de natuur op zee te vergroten. Zo willen de Rangers voor 2040 één miljoen hectare zee hebben hersteld. Dit doen ze op verschillende manieren. Zo ook in de Oosterschelde. Hier zorgen ze, samen met de Rijksuniversiteit Groningen, ervoor dat er meer zeegras komt. Zeegras vormt de ecologische basis voor veel leven in de Oosterschelde.

Voordat er menselijke invloeden waren rondom de Oosterschelde stond het er vol met zeegras. Door het aanleggen van de Deltawerken en het missen van de toevoer van zoet rivierwater is er veel zeegras verdwenen. Waar er ooit nog 1000 hectare van dit unieke zee plantje stond, is daar nu nog maar 70 van over. Dit moet veranderen, vindt Elise Chalcraft van de Sea Rangers. “Het gaat niet alleen om het zeegras, het is ook belangrijk voor de biodiversiteit”, zegt ze. Door de terugkeer van zeegras is er weer plek voor kleine visjes om te schuilen en het is ook voedsel voor veel vogels.

In verschillende proefvakken doet Maite Vogel van de Rijksuniversiteit Groningen samen met de Sea Rangers onderzoek naar wat de beste manier is voor het terugplaatsen van zeegras. Zo zijn er vakken waarbij er planten worden overgeplaatst (‘gestekt’) of alleen het zaad wordt geïnjecteerd. Dit laatste doen ze met behulp van kitspuiten, daar gaat dan een samenstelling in van sediment en zaad in dat vervolgens in de bodem wordt ge spoten. Zeegras is uniek omdat het, in tegenstelling tot wieren, een zaadplant is die in zee leeft. Naast dat het zich dus verspreid door middel van zaad, heeft dit gras ook wortels, net als landplanten. Deze wortels houden sediment vast, waardoor het helpt bij het beschermen van de kust. Een ander voordeel is dat zeegras CO2 opslaat.