De grote steatoda is nauw verwant aan de beruchte zwarte weduwe. Eveneens een giftige spin, maar in tegenstelling tot wat haar naam doet vermoeden, is ze maar zo’n centimeter groot.
Sinds enkele decennia vrij algemeen in België en het zuiden van Nederland. Voor zover bekend zijn er hier nog geen gevallen van steatoda-beten. Elders wel, vooral in Australië. Die gevallen leerden dat het gif van de grote steatoda gelijkaardige symptomen teweegbrengt als dat van de zwarte weduwe. Het gaat onder meer om hartritmestoornissen, braken, koorts, vochtopstapeling, stokkende ademhaling en spierspasmen.
Die symptomen zijn wel minder intensief dan na een beet van een zwarte weduwe. Er zijn drie redenen waarom de kans bijzonder klein is dat je door een grote steatoda wordt gebeten. De grote steatoda verlaat in principe nooit haar web, dat ze bovendien liefst uit de directe buurt van mensen weeft.
Het gaat ook om een kleine spin, waarvan alleen het volwassen vrouwtje onder gunstige omstandigheden - bv. als de kledij het toelaat - in staat is de menselijke huid te doorboren met haar korte giftanden. De spin is bovendien absoluut niet agressief van aard en zal dus nooit actief een mens aanvallen.