Column Elfie Tromp: Zingen omdat het zalig is

Afgelopen weekend keek ook ik het Songfestival en beoordeelde, alsof ik er écht verstand van had, het stemgeluid van elke act. Sinds ik zelf zangles heb, weet ik niet zeker of ik beter ben gaan klinken, maar het klinkt wél alsof ik er verstand van heb. Mooie modulatie, zei ik bijvoorbeeld, of: wow, wat een geweldige belt. En: mwah, die overdrive klinkt geforceerd. Menig zanger en zangeres zette hun hele ziel en zaligheid in, zoals dat hoort, hun hele carrière hing er namelijk vanaf; het is de dood of de gladiolen en ze kropen, stampten en schudden in verschillende stadia van opwinding over het podium.

De volgende dag werd ik wakker met een vogeltje dat vlak onder mijn raam verrukt aan het kwelen was. Het was een aanlokkelijk deuntje met veel timbre en lustig gezongen. Ik moest aan het liedje ‘natuur’ van Theo Nijland denken, waarin hij zingt: 

Ik denk in die rotnatuur
alleen nog maar aan seks
Dat alles het met elkaar doet
Dat achter elke grasspriet
verschrikkelijk geneukt wordt
Jij ziet of hoort ’t niet:
dat pompende geluid, het popt,
het sopt, erin, eruit, erin
en er weer uit

De vogel had er zin in en hij niet alleen. Op mijn ochtendrondje scrollen op Twitter kwam ik op het account @beleefdelente, die met camera’s het wel en wee in vogelnesten door heel Nederland deelt. Vooral de voetbalcommentator-achtige tweets die de gruizige webcamfoto’s van gebroken of uitgebroedde eieren begeleiden, maken het account de moeite waard. 

Bij een foto van een opgesperd bekkie las ik: ’Tweede ei bij merel! En nu doorpakken!’ En nu doorpakken, riep ik tegen de hitsige vogel onder mijn raam. Maar die liet zich niet door mij storen en zong onverdroten door. Mijn aanmoediging had hij allerminst nodig. 

En nu doorpakken, zei ik tegen mezelf en stond op. Bij de ochtendkoffie zong ik mee met een deuntje op de radio, zonder te denken aan timing, timbre of toon. Ik zong en was gelukkig. 

Ik dacht aan al die Songfestivaldeelnemers die nu stil in hun vliegtuigen naar huis zaten. Ik hoopte dat ze tevreden, trots en ook gelukkig waren. Sommige dieren zingen het allerbest zonder wedstrijd, zomaar, zonder hierarchie, zonder oordeeltribunaal en notenschema, maar vanuit hun hele wezen, omdat het daar de tijd voor is. Omdat ze daar zin in hebben, omdat ’t eruit moet en niets anders. Ze zingen omdat het zalig is.