Autovleren?

Eigenlijk wil de Zoogdiervereniging niet meer dat het woord gebruikt wordt. Het heet nu officieel 'Meetnet Overige Vleermuizen'. Maar 'autovleren' klinkt veel leuker! Het is: met een batdetector in de auto een vaste route rijden van ca. 25 kilometer twee keer per jaar, vlak na zonsondergang.

Via deze vrij nieuwe vorm van monitoren is het mogelijk om in korte tijd veel waarnemingen vast te leggen. De speciale batdetector vang het hoge, voor de mens onhoorbare, geluid van de vliegende zoogdieren op. Zodra de detector een geluid hoort dat op vleermuissonar lijkt wordt een opname gestart. De twee vrijwilligers die de vastgestelde route (het 'transect') rijden hoeven onderweg niks te noteren. Dat doet het apparaat voor ze. Na afloop echter is het nog een hele klus om de honderden opnames te bekijken, af te luisteren en op soort te brengen.

Er wordt ook veel 'ruis' geregistreerd: de detector denkt soms dat piepende fietskettingen een vleermuis zijn. Of sprinkhanen.

Vroege Vogels gaat een keertje mee met het (nou nog één keertje dan) autovleren.

Bovenste foto van 'Cameraatje' is uit de Vroege Vogels Foto Galerij, een overdag vliegende vleermuis. Bekijk meer foto's van deze fotograaf

Onderste foto: een sonogram (geluid weergegeven als beeld) van een gewone dwergvleermuis. Gemaakt door Franklin Bretschneider en Eric Jansen van de Zoogdiervereniging.