Anne Schulp: Terecht vergeten groente

Grootstedelijke hipsters kweekten ze opeens en masse in hun stadstuintje: Vergeten Groenten. Dat zijn smerige planten die in de groente-afdeling van de supermarkt (terecht!) al jarenlang niet meer gesignaleerd zijn. Vieze knollen die bij de groentejuwelier de handen ook niet op elkaar kregen. Droef knaagvoer dat hooguit nog sporadisch bij nachtschadevrezende antroposofen op het bord landt. Plantensoorten die dankzij een paar stug volhoudende kwekers met een masochistische persoonlijkheidsstoornis nog nét niet zijn uitgestorven – maar wat mij betreft is die moeite tevergeefs. Want biodiversiteit is leuk, maar je kunt alles overdrijven. Bij het uitsterven van het spruitje of de pestbacterie zal niemand een traan laten 

Welbeschouwd leven mens en groente in een merkwaardige symbiose. Je zou denken dat het niet in het belang is van een plant, om met wortel en tak te worden opgevreten. En dus hebben planten met stekels, planten met een vieze bittere smaak en planten met gif het best slim bekeken: wees akelig en overleef! Wees vies en blijf bestaan! Maar planten die wél lekker zijn, niet slijmerig of smakeloos, zonder blaartrekkende gifstekels of harde prikkelkorsten, die hebben het eigenlijk nog veel beter voor elkaar: lekker spul wordt in moestuin, broeikas en teeltbedrijf vertroeteld, geknuffeld en vermeerderd. Hun bedje ligt gespreid. Letterlijk. Want planten die écht lekker zijn, díe hebben het pas gemaakt!
 
Lekker zijn is in het geval van groenten duidelijk de meest succesvolle strategie. De vraag dringt zich dan op: zijn al die plotsklaps überhippe Vergeten Groenten in die überhippe hipstertuintjes niet eigenlijk gewoon terecht vergeten groenten? Spul dat bij minder hippe mensen al lang in de vergetelheid is geraakt wegens onovertroffen smerigheid? Want zeg eens eerlijk: wie lust er nou Slobberkool? Snoskommers? Pastinaken? Ja, da’s ook zo iets, Pastinaken, gebakken bordkarton. In gedroogde vorm misschien bruikbaar als ecologisch isolatiemateriaal of als strooisel voor de hamster, maar culinair gewoon te vermijden. Terecht Vergeten Groenten: terecht met uitsterven bedreigd, want links en rechts door veredeling, evolutie en supermarktomzetcijfers al lang en breed ingehaald door smakelijker zaken. Wacht maar af: het duurt niet lang of ook het breed gevreesde spruitje voegt zich bij dat illustere gezelschap. Eigenlijk best interessant: natuurlijke selectie, genadeloos in actie bij de groentenboer!
 
Of was het maar zo simpel. Veel van die Vergeten Groenten zijn vooral om praktische redenen “vergeten”. Omdat ze slecht tegen transport kunnen. Snel verleppen. Niet zo goed met de omweg langs groentenboer of supermarkt overweg kunnen. Zich lastig laten oogsten. Dát zijn de vergeten groenten die wél (en heel terecht) liefdevol asiel kregen in hipsterdaktuintjes - het biotoop waar de afstand tussen oogst en keuken hooguit vier of vijf stappen bedraagt. Maar ik vrees dat we inmiddels alweer een trend achter lopen. Want hoofdstedelijk trendwatcher Het Parool meldt dat Vergeten Groenten alweer uit zijn: net als heren met knotjes zijn ze heel, héél tweeduizendvijftien. Dáár ligt de echte uitdaging: om als groente net zo hard te evolueren als de nukken en grillen van trendsetters en trendwatchers. Dát tempo houdt de pastinaak al helemaal niet bij!