Aanval wolf op dwergpoedel 'verontrustend'

Vorig weekend viel zeer waarschijnlijk een wolf een dwergpoedel aan op Landgoed Den Treek op de Utrechtse Heuvelrug. Het onderzoek loopt nog, maar wat weten we al over dit voorval? Hoe zorgwekkend is het als wolven honden aanvallen?

Wolvendeskundige Glenn Lelieveld sprak uitvoerig met de eigenaar van de aangevallen hond: “Ze is volkomen begrijpelijk erg geschrokken. Ze vertelde me dat ze tijdens het uitlaten van de hond een wolf tegenkwam. Ze liep weg van de wolf en ging een stuk verderop op de grond zitten. De hond was aangelijnd op minder dan een meter afstand aan het graven, toen plots van achter een wolf de dwergpoedel greep, doodde en meenam het bos in.” Lelieveld weet dat in het gebied de wolf een nest met vijf jongen heeft. “De dwergpoedel werd waarschijnlijk gezien als een prooi, anders zou de wolf het dier niet hebben meegenomen.”

Niko Koffeman van de Faunabescherming twijfelt echter aan de verhalen die naar buiten gebracht zijn: "Op basis van gelekte delen uit het onderzoek [die Koffeman niet kan aanleveren] blijkt niet dat de eigenaar de hond aangelijnd had. Mogelijk was er wel een lijn aan de halsband, maar kennelijk had de eigenaar de lijn niet vast. De hond bevond zich op enige afstand. Wat ook opmerkelijk is, is het feit dat er gesteld wordt dat de wolf het dier met leiband en al gegrepen zou hebben, maar dat er na meerdere zoektochten geen spoor van hond of leiband gevonden is. Zonder sluitend bewijs kan de wolf niet schuldig bevonden worden, de wolf is onschuldig totdat het tegendeel bewezen is." Lelieveld ziet echter geen reden om te twijfelen aan wat de vrouw hem vertelde: “Het proces-verbaal, de wildcamera-beelden uit het gebied en de opname van de 112-melding van de vrouw zijn niet in strijd met haar verklaring.”

Volgens ecoloog Dries Kuijper, werkzaam in Polen, is een aanval van een wolf op een hond niet uitzonderlijk: “Het is (helaas) normaal dat wolven honden opruimen in hun territorium. Soms zien ze een potentiële partner in een hond (vooral bij eenzame wolven) en vaak als concurrent of indringer (bij een gevestigde wolvenroedel of -paar). Als het om een aangelijnde hond ging, dan is het wel ongebruikelijk dat deze wolf blijkbaar geen angst voor de mens vertoonde. Dat is iets wat je niet wilt.”

Dat bevestigt ook Lelieveld: “Het is verontrustend dat deze wolf zo weinig angst voor de mens heeft dat die de vrouw op minder dan een meter naderde. Ik raad dan ook aan hierop in te grijpen, voor de veiligheid van de mens, maar ook voor de wolf. Het is belangrijk dat de wolf bang voor ons is en z’n afstand bewaard.”

“Waar je mee moet beginnen is de positieve prikkel weghalen”, vertelt Lelieveld, “Wolven moeten geen positieve associaties bij ons krijgen. Erg belangrijk is dat ze bijvoorbeeld niet gevoerd worden. Werkt het weghalen van positieve prikkels niet, dan raad ik aan de wolf te verdoven en te voorzien van een zender.” Volgens Lelieveld is dat een sterk negatieve ervaring voor de wolf, en zal hij dan voortaan sneller mensen mijden. Daarnaast kan de zender belangrijke inzichten geven in de activiteiten van de wolf. “Werkt verdoven en zenderen niet, dan zou je de wolf moeten beschieten met verfkogels. Is dat ook niet effectief, zou je de wolf moeten doden.”

Uiteindelijk gaan de provincies over het al dan niet ingrijpen bij dit soort conflicten. In dit geval zal de provincie Utrecht beslissen of ze een vergunning verlenen voor het verstoren of uiteindelijk doden van de wolf. Ze zullen goed moeten onderbouwen waarom dit nodig is, de wolf is aangewezen als strikt beschermde soort in het Verdrag van Bern.