Zero S1E01-04: onzichtbare jeugdige helden

Soms kan je een pizza bezorgen in het rijke gedeelte van de stad, waar de bewoners zo druk bezig zijn met hun eigen beslommeringen dat ze de bezorger volledig over het hoofd zien, en hem onbewust opsluiten in hun riante onderkomen. Het overkomt de verlegen pizzakoerier Omar (Giuseppe Dave Seke) die met een mantel van onzichtbaarheid door het leven loopt.

Zero toont het verhaal van Omar, ofwel Zero, een zoon van Senegalese immigranten die woont in de Barrio, een denkbeeldige buitenwijk van Milaan. Het is een warme maar achtergestelde buurt van de hoofdstad van Lombardije; daarom heeft Zero een doel: naar Brussel verhuizen zodat hij zijn droom kan verwezenlijken om striptekenaar te worden. Hij werkt hard als pizzakoerier om het geld bijeen te sparen en tekent 's avonds de avonturen van een denkbeeldige held. Tijdens zijn werk komt hij de rijke studente Anna (Beatrice Granno) tegen die zijn leven op zijn kop zet, en al vrij snel ontdekt hij dat hij een speciale gave heeft: onzichtbaarheid.

Het scenario is een losse adaptatie van de roman Non ho mai avuto la mia età van Antonio Dikele Distefano, die eveneens meewerkte aan het scenario. De Barrio is een migrantenwijk waar een hechte gemeenschap woont. Hier regeert de vriendengroep van Shariff (Haroun Fall), Momo (Dylan Magon), Sara (Daniela Scattolin) en Inno (Madior Fall), maar in de wijk ontstaan steeds meer problemen. De buurt is onderhevig aan verschillende aanvallen en brandstichtingen die de bewoners in moeilijkheden brengen. Iemand dient namens hen op te treden; samen met zijn nieuwe vrienden maakt Zero gebruik van zijn gave om een positieve verandering te brengen.

Het zoeken naar een eigen plek in de wereld staat centraal in de serie. Distefano en zijn coscenaristen verweven onzichtbaarheid als metafoor in het scenario, zowel letterlijk als figuurlijk, voor de tweede generatie van zwarte immigrantenjongeren die in Italië geen rol spelen in de publieke perceptie. Maar zelfs vóór zijn superkrachten voelde Omar zich onzichtbaar. Hij heeft een broze band met zijn vader, zijn moeder is verdwenen, en hij heeft zijn plek nog niet gevonden in de maatschappij. De strijd voor het behoud van de buurt, en het wereldwijde verschijnsel van gentrificatie , sluit hier naadloos op aan.

Het scenario combineert enkele elementen van een superheldenserie: een klassiek oorsprongsverhaal en de uitoefening van superkrachten met bijbehorende schurken en nieuwe vijanden. Zero heeft intrigerende personages en een unieke invalshoek, maar hapert in de uitvoering. Het scenario schippert in toon tussen een  superheldenverhaal en een realistisch drama, en wordt bedolven onder matige dialogen. Wat deels te wijten is aan de lengte van de afleveringen die elk maar 20 tot 25 minuten duren.

Wegens de korte tijd lijkt het erop dat sommige plotpunten en personages niet nader kunnen worden uitgediept. Dit is vooral terug te zien in de dynamiek van Zero's nieuwe vriendengroep. Wellicht maakt de tweede helft van het seizoen veel goed, en verdwijnt het ambitieuze project niet onder de mantel van onzichtbaarheid binnen de superheldentitels in de Netflix-catalogus.