Vera S12E01: vakkundig prikken door façades

Actrice Brenda Blethyn etaleert opnieuw een knappe combinatie van sympathie en gewiekstheid in fijne openingsaflevering van twaalfde seizoen. 

Sommige mensen zijn goed in het ophouden van façades, maar rechercheur Vera Stanhope (Brenda Blethyn) laat al vanaf 2011 zien dat ze overal doorheen prikt. Aan het begin van het twaalfde seizoen stuit Stanhope op het strand op het stoffelijk overschot van Frank (Harvey Smith). Al snel krijgt ze een aardig beeld van wie Frank was: een familieman; een fervent zeiler; een harde werker. Kortom: een simpele sterveling die een overzichtelijk leven leidde. Het is knap hoe de makers dit onderschrijven door te hameren op details, zoals Franks huwelijk, dat eerst nog onverwoestbaar oogt. Of zijn relatie met zijn zoon.

Maar eigenlijk moet je, zoals wel vaker het geval bij misdaaddrama’s, de afleveringen eerst van a tot z zien, en dan andersom. Dan begin je de ontwikkelingen te zien door de ogen van Stanhope. Dan valt bijvoorbeeld een eigenaardige uitspraak op, of een curieuze onbenulligheid. Fascinerend blijft hoe Blethyn die combinatie van stoïcijnse bespiegelingen en sympathie acteert. Aan het einde van de eerste aflevering van het twaalfde seizoen vindt ze de moordenaar op een sublieme plek. Ze zoekt toenadering, stelt zich begripvol op, in de hoop op een bekentenis. Die krijgt ze ook; een volledige verklaring. 

Maar zodra de verdachte aan zelfmedelijden blijkt te lijden, trekt Stanhope aan de rem. Weer zo’n façade waar ze moeiteloos doorheen prikt. Ja, er waren externe factoren, en ja, het was een ongelukkige samenkomst van omstandigheden. Maar, zegt ze: ‘Jij bent wél de moordenaar.’ En zo is het. Blethyn speelt een empathische vrouw die aan het einde van de dag wel een afstand moet houden tot de mensen die ze onderzoekt. Het is knap hoe de actrice telkens zo vakkundig weet te schakelen tussen warm en koud; sympathiek en gewiekst.

Vera S12, vanaf vrijdag 22 maart op VRT 1 en tevens in zijn geheel op NPO Plus