Trapped S02E01: genoeg interessante aanknopingspunten

Foto credit: Lumière

Wanneer een minister in Reykjavik met haar gevolg het parlement wil betreden, dan wordt ze op straat aangesproken door een vreemd figuur. Ze seint haar souffleurs dat ze al naar binnen kunnen gaan terwijl zij de vreemdeling te woord staat. Hij blijkt een stalker, en begint de politica te omhelzen, waarop hij een aansteker uit zijn zak haalt en een vuurzee ontstaat. Daarbij komt de aanstichter om het leven, terwijl de minister het overleeft. Rechercheur Andri Ólafsson (Ólafur Darri Ólafsson) verschijnt vervolgens al snel ten tonele. De lobbes werkt tegenwoordig in de IJslandse hoofdstad. Al snel krijgt hij niettemin de opdracht om af te reizen naar het dunbevolkte noorden van IJsland, waar de dader - net als de diender - vandaan komt.

Oftewel, Ólafsson belandt weer op een plek waar je meer schapen aantreft dan mensen, en waar je het aantal politieagenten op een hand kunt tellen. Daar wordt hij herenigd met collega’s Hinrika Kristjánsdóttir (Ilmur Kristjánsdottír) en Asgeir Porarinsson (Ingvar Eggert Sigurosson). Ook gaat Ólaffson op zoek naar zijn dochter, die hij van zich heeft vervreemd. Privé en zakelijk komen mooi samen in de openingsaflevering van het tweede seizoen van Trapped : het vriendje van dochterlief blijkt de neef van de dader. Ons kent ons. Dat levert voordelen op: mensen hebben geen grote stad waarin ze zich kunnen verschuilen.

Maar ook nadelen: Porarinsson wordt nadat Ólafsson en zijn gevolg belanden op de schapenboerderij van de zelfverbrander belaagd door een groep boeren die vinden dat de lokale overheid de landerijen vergiftigt, doordat ze toestemming hebben gegeven voor de vestiging van een energiecentrale. Onder de belagers zijn ook leden van een extreemrechtse beweging, waarvan leden geloven dat er ‘feeën onder rotsen leven’. En dan is er nog een geval van heimelijke homoseksualiteit: de zoon van de dader heeft een relatie met een zwarte collega en dat is tamelijk risicovol gezien het feit dat zijn vader een extreemrechtse homofoob was, evenals zijn handlangers.

Kortom, Ólafsson heeft van meet af aan genoeg aanknopingspunten en zal het kaf van het koren moeten gaan scheiden. Hij zit in die zin ditmaal opnieuw vast, in een kleine gemeenschap, maar ook in een complexe zaak. Het lijkt hem echter weinig te doen: acteur Ólaffson, een brombeer van beroep, oogt weer heerlijk laconiek. Maar vergis je niet: hij is een schaker. Hij heeft zelden geweld nodig om tot een oplossing te komen en denkt altijd twee zetten vooruit. Het fijne acteerwerk van de IJslandse acteur is dan ook wederom de grootste reden om je te laten onderdompelen in deze akelige maar intrigerende nordic noir.