To All the Boys I’ve Loved Before: zoetgevooisde ode aan de kalverliefde

Tiener Lara Jean Covey (Lana Condor) schrijft tijdens naïeve buien brieven aan jongens op wie ze een oogje heeft. Het waren er vijf, de afgelopen jaren: Kenny, Peter, Lucas, John en Josh. De liefdesverklaringen, die vooral zijn bedoeld als een exercitie om haar gevoelens van zich af te schrijven, belanden op een dag op mysterieuze wijze in de handen van de geadresseerden. Sommige ontvangers melden zich al vroeg in de film met brief in de hand bij de schaamtevolle 16-jarige scholier, die zich ten einde raad opsluit op het toilet.

De ongewenste ontmoeting met de immens populaire Peter (Noah Centineo), wiens relatie met Genevieve (Emilija Baranac) net uit is, leidt gek genoeg tot een merkwaardig contract: hij begint een neprelatie met Lara Jean, waarmee hij zijn ex-vriendin wil terugwinnen. Lara Jean heeft haar eigen redenen voor dit verbond: ze wil voorkomen dat Josh (Israel Broussard) ziet dat ze verliefd op hem is. Het klinkt op het eerste gezicht nogal onlogisch, maar tieners, wiens hersens nog niet volledig zijn ontwikkeld, handelen soms irrationeel. Zodoende proberen de twee hun gefingeerde verhouding geloofwaardig te maken met foto’s van elkaar als achtergrond op hun smartphones en het traditionele geflikflooi op het schoolplein.

To All the Boys I’ve Loved Before voelt dankzij de opzichtige stereotypes in de eerste akte aan als een pathetisch, generiek tienerdrama. Maar in deze boekverfilming – naar Jenny Hans gelijknamige in 2014 verschenen bestseller – passeert ook hedendaagse tienerproblematiek de revue: slutshaming en kritiek op traditionele genderrollen. Hoewel het scenario, bewerkt door Sofia Alvarez, zich ook aan het laatstgenoemde schuldig maakt: Peter houdt van het masculiene Fight Club ; Lara Jean adoreert het veel zachtmoedigere Sixteen Candles. Dat er ondanks het verschil in filmvoorkeuren iets opbloeit tussen de op handen gedragen atleet en de belezen quasi-nerd met hoge cijfers is voorspelbaar doch noodzakelijk.

Tijdens deze episode – waarin de neprelatie echt wordt en de nepgevoelens worden verwisseld met passievolle affectie – maakt regisseur Susan Johnson invoelbaar hoe het voor tieners is om voor het eerst verliefd te zijn. Daarmee is de film net als het boek een zoetgevooisde ode aan de kalverliefde. Wie het gemijmer en gedagdroom van Lara Jean kan verdragen is bij To All the Boys I’ve Loved Before aan het juiste adres: het kijken van de film is een treffende activiteit voor een druilerige zondagmiddag; zo’n middag waarop pubers dromen van hun prins(es) op het witte paard; en waarop de volwassen kijkers, misschien wel met weemoed, terugdenken aan hun eerste zoen.