Thomas Acda en Paul de Munnik legden begin jaren 90 op de Kleinkunstacademie de basis voor hun latere successen.

Eind jaren 80 zagen aankomende artiesten de Amsterdamse Kleinkunstacademie aan de Keizersgracht als de heilige graal op opleidingsgebied. Nu is er een wildgroei aan pop- en rockacademies en musicalscholen met onduidelijke lesprogramma’s en buigbare toelatingseisen. Maar destijds bood slechts een handvol instituten na strenge selectie artistiek onderwijs aan.

De Kleinkunstacademie was hot and happening door de hitserie Fame, herinnert Paul de Munnik (53) zich. Heel Nederland keek naar de reeks waarin Amerikaanse talenten doorlopend spontaan in zingen en dansen uitbarstten in de gangen en op tafels van hun school. ‘Met als gevolg dat iedereen zo’n opleiding wilde volgen. De Kleinkunstacademie kreeg daardoor jaarlijks ruim vijfhonderd aanmeldingen waarvan er maar elf werden gehonoreerd. Dus ja, als je een van die plekken wist te bemachtigen, had je een soort van Fame-status,’ vertelt De Munnik.

Van spontaan dansen naast de koffiemachine was natuurlijk geen sprake. Wel had de Kleinkunstacademie net het imago van tuttige cabaretschool - ‘gedoe met moeilijk zitten op een barkruk’ - van zich afgeschud, zegt hij. ‘Onder aanvoering van artistiek directeur Ruut Weissman was het een stoerdere opleiding geworden.’

De Munnik kwam in 1989 in de klas terecht bij andere talenten van wie het merendeel nog steeds actief is in het vak. Onder hen cabaretduo Plien van Bennekom en Bianca Krijgsman en allround theaterdier Ellen ten Damme. Lone van Roosendaal en Jacqueline Braun schitteren nu vooral in musicals en Lucretia van der Vloot acteert in theaterproducties. Alleen Hetty Feteris ruilde het podium na verloop van tijd in voor een baan op een Rotterdamse basisschool.

Paul de Munnik had Thomas Acda (56) in die tijd al wel ontmoet – ‘we maakten af en toe stiekem een liedje bij de piano in de hal’ – maar die laatste besloot toch naar de Theaterschool te gaan. Slechts een deur verder aan de Keizersgracht. Daardoor zat De Munnik met alleen meisjes in de klas. Over die dynamiek: ‘Het was in eerste instantie moeilijk, traag en zwaar. Je moest veel emoties tonen, dat was geen feest, ik ben een nuchtere boerenjongen. Als enige man kon ik die sfeer niet veranderen, later toen Thomas er in het tweede jaar bij kwam, lukte dat wel. Er kwam meer lucht. De klas werd sterker, de balans beter. We tilden elkaar tijdens die jaren daarna steeds naar een hoger plan. Daar hebben we ook bij Spectacle Coupé veel aan gehad. Iedereen stond in zijn kracht. Verder herinner ik me dat het regime qua lessen best rigide was, spartaans bijna. Zo moest je aanwezig zijn, absentie werd niet getolereerd.’ Er was maar één student die zich daar helemaal niets van aantrok: Ellen ten Damme (56). Zij ging compleet haar eigen gang. Op die eigenzinnigheid was De Munnik eerst jaloers, later leerde hij daarvan: ‘Ook daarna in mijn carrière: je kan anderen niet teveel laten bepalen, je moet het zelf doen.

Lees verder in VARAgids 43 vanaf pagina 24.