This Is Going to Hurt S01E01: grotesk en grappig

Foto credits: BBC

In het Britse drama This Is Going to Hurt wordt het werk op de kraamafdeling van een Londens ziekenhuis volledig ontdaan van romantiek. Als gynaecoloog in opleiding Adam Kay (Ben Whishaw uit de James Bond- films) tien minuten te laat is voor zijn dienst, ontdekt hij voor het ziekenhuis een vrouw die al is begonnen met bevallen. Hij vraagt of hij ‘even een kijkje mag nemen’ en ziet het handje van de baby er al uit hangen. Snel spoeden de twee naar de operatiekamer; een keizersnede is nodig. In de lift vraagt de vrouw: ‘Ben jij wel een echte dokter?’, waarop Kay in de camera kijkt en cynisch zegt: ‘Dat vraagt ze me nadat ik haar vagina mocht bestuderen.’

Het verhaal speelt zich af in 2008 en is gebaseerd op het gelijknamige boek van oud-arts en schrijver Adam Kay, die tegenwoordig furore maakt als komiek. Net als in het boek valt in This Is Going to Hurt de combinatie op van drama en zwarte humor. Zoals wanneer Kay trots vertelt over zijn beroep dat normaliter ‘twee keer zoveel patiënten oplevert in vergelijking met de ouderenzorg’. Maar het drama laat ook de druk zien op kraamafdelingen, en op artsen in het bijzonder. Als Kay na een lange dienst zich meldt voor een vrijgezellenfeest van zijn vrienden, dan wordt hij prompt weer opgeroepen.

Zodoende moet de zwaar vermoeide arts weer aan het werk, en dat leidt tot verkeerde inschattingen en broddelwerk. In een wereld die Kay tegen een timide stagiaire omschrijft als dog eat dog ; een wereld waarin Kay kennelijk niet tegen zijn superieur kan vertellen dat hij op mannen valt, misschien wel omdat dit alleen nog maar extra gezever oplevert. Hoewel de artsen het, als ze een keer een grove fout maken, ook voor elkaar opnemen. En over hun werk gesproken: dat ziet er tamelijk realistisch uit, vleselijk en klinisch. Wat de tegenstelling tussen de humor en de groteske taferelen nog pregnanter maakt.

Met Whishaw in het middelpunt, in een rol die hem op het lijf geschreven is. Soms is casting in die zin het halve werk, hoewel het bronmateriaal van Adam Kay – die zijn boek omvormde tot 7 afleveringen – ook nog steeds – en soms in smerige zin – tot de verbeelding spreekt.