The Union: kekke actie maar stompzinnig plot

De chemie tussen Mark Wahlberg en Halle Berry is echt de enige reden om deze film te zien.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: The Union is een bijzonder stompzinnige film. Dat ligt vooral aan het infantiele scenario van Joe Barton en David Guggenheim. Zij schotelen de kijker Mike (Mark Wahlberg) voor, een bouwvakker uit New Jersey die tijdens zijn schooljaren verkering had met inmiddels geheim agent Roxanne (Halle Berry). De twee hebben elkaar jaren niet gezien wanneer Roxanne Mike drogeert: ze heeft hem nodig voor een geheime missie. Mike kan namelijk zelfs hoog in de lucht zijn rust bewaren; hij beschikt over stalen zenuwen. En hij luistert, zoals kennelijk élke bouwvakker, naar Bruce Springsteen. Klinkt kolderiek en dat is deze komische actiethriller zonder meer.

Niettemin ontwaakt Mike na Roxanne’s geniepige handeling in een chique hotelkamer in Londen, waar hij zonder na te denken Roxanne besluit te helpen. De plot draait om een complot waar kwaadwillende landen bij betrokken zijn. J.K. Simmons mag lekker laconiek zeveren als baas van The Union, een soort elitegezelschap voor spionnen. En Lorraine Bracco speelt, niet onverdienstelijk, Mike’s moeder Lorraine. Maar al die wendingen, en al die niet onaardig uitgevoerde actie (zie ook een kekke scène met een tuinslang), zijn eigenlijk slechts afleidingen. The Union draait om de unie tussen Wahlberg en Berry, die, zie ook de geestige foto’s tijdens de aftiteling, al decennia bevriend zijn.

De scènes waarin de twee acteurs gemoedelijk met elkaar sparren zijn de enige reden om deze film te zien. Eigenlijk had zo’n lange vriendschap meer verdiend. Maar misschien voelt Wahlberg zich simpelweg aangetrokken tot dit format van de buddy cop film. Zie ook The Other Guys (2010), 2 Guns (2013) en Spenser Confidential (2020). The Union is de nieuwe additie aan deze lijst van films die je snel weer mag vergeten.

The Union, vanaf vrijdag 16 augustus 2024 bij Netflix