The Residence S01E01-02: goed gecaste, zinderende whodunit

Uzo Aduba speelt een talentvolle rechercheur die een mogelijke moord in het Witte Huis uitzoekt, in speelse thriller met ook fijne rollen van onder meer Ken Marino en Isiah Whitlock Jr.

Waar in de romans van Agatha Christie het aantal mogelijke verdachten nog beperkt blijft, trekt scenarist Paul William Davies (Scandal) in The Residence alle registers van de whodunit open. Katalysator van de plot is de dood van A.B. Wynter, de chief usher (een soort facilitair directeur) van het Witte Huis. Hij wordt tijdens een groots staatsbanket met meer dan tweehonderd gasten en een optreden van (de echte) Kylie Minogue bovenin het statige pand gevonden door Lilly Schumacher (Molly Griggs), de persoonlijke secretaresse van president Perry Morgan (Paul Fitzgerald). Al snel wordt, naast de gebruikelijke hoge piefen van de opsporingsdiensten, ook Harry Hollinger (Ken Marino), de hoofdadviseur van Morgan, erbij geroepen.

Hollinger vindt dat de zaak maar moet worden afgedaan als een zelfmoord. De polsen van Wynter zijn overduidelijk door hemzelf doorgesneden. Maar het bemoeizuchtige (en uiterst vermakelijke) personage van Marino heeft hier helemaal niets over te zeggen. Politiecommissaris Larry Dokes (Isiah Whitlock Jr.) legt uit dat zijn rechercheur zich over de zaak zal ontfermen. Deze Cordelia Cupp (Uzo Aduba) is in Dokes’ ogen misschien wel de beste speurder ter wereld. En eveneens een getalenteerde vogelaar, blijkt, als Cupp ten tonele verschijnt met een checklist met daarop de bijzondere vogelsoorten die ze in de tuin van het Witte Huis hoopt te spotten.

Davies bedient zich in de eerste twee afleveringen met de hulp van de beproefde regisseur Liza Johnson (The Diplomat) van een heerlijk moordend tempo. Dat moet ook wel: naast de gasten zijn ook zo’n vijftig personeelsleden die avond aan het werk. Iedereen wordt door Cupp aangemerkt als moordverdachte. En als bijvangst stuit ze op andere smeuïge maar minder indringende intriges, zoals een affaire tussen een staatsman en een kokkin. Dat tempo van de serie past overigens uitstekend bij Aduba, die ook dankzij haar theaterervaring gewend is aan spervuren aan dialoog.

Daarnaast valt in esthetische zin de hand van Johnson op, die met de cameramensen en de setdesigners haar best heeft gedaan om de kijker ook een letterlijke dwarsdoorsnede van het Witte Huis te tonen, zodat je inzicht krijgt in de geometrische verhoudingen. Dat leidt tot shots die niet hadden misstaan in films van Wes Anderson, met poppenhuis-achtige inkijkjes. Ook treffend aan die benadering is dat Johnson daarmee het genie van Cupp spiegelt, die soms in een milliseconde belangrijke details signaleert, maar ook ten allen tijde het overzicht bewaart. The Residence is wat dat betreft een bij vlagen onweerstaanbare, goed gecaste, pretparkrit. Ogenschijnlijk met veel plezier gemaakt.

The Residence S01, vanaf donderdag 20 maart 2025 in zijn geheel bij Netflix