© Netflix
Opnieuw brengt Wes Anderson met deze korte Roald Dahl-verfilming een ode aan de verbeeldingskracht van de kijker.
Acteur Ralph Fiennes kruipt in The Rat Catcher in de huid van het titelpersonage: een groezelig ogende man die is ingehuurd door het ministerie van gezondheidszaken om in een Engels dorpje een einde te maken aan een rattenplaag. Komiek Richard Ayoade speelt een journalist en de commentator in het verhaal; Rupert Friend is een automonteur die vol verwondering de praktijken van de Rat Man (Fiennes) gadeslaat.
Aandoenlijk aan de verfilming van het korte verhaal van Roald Dahl is, net als bij de eerdere films van Wes Anderson die deze week bij Netflix verschenen, dat de Amerikaanse filmmaker de jeugdige kijker niet minacht, maar uitdaagt. Er is ook in The Rat Catcher veel ruimte voor verbeeldingskracht. Wanneer de Rat Man eenmaal een rat vangt, dan neemt hij het dier in zijn handen. Voor de kijker is er niets te zien. Dankzij omschrijvingen van Ayoade en Fiennes komt het wezentje niettemin tot leven. En even later volgt er een echte resurrectie, wanneer de film voor even overschakelt naar stop-motion. (Hoewel de stem van de nu bewegende rat nog steeds die van Fiennes is, hilarisch genoeg.)
Zo’n tafereel oogt grotesk, net zoals het werk van Dahl grotesk is. Raar, eigenzinnig en soms vervreemdend. Leuk voor kinderen (en volwassenen) om kennis mee te maken. Opvallend blijft bovenal hoe Anderson de kijker altijd weet te sturen met dynamisch camerawerk. Met subtiele en minder subtiele camerabewegingen signaleert hij waar je moet kijken, zodat je nooit iets mist. Of in het geval van zijn Roald Dahl-verfilmingen: zodat je het hele verhaal begrijpt. Hoewel Dahl en Anderson ook telkens personages blijven opvoeren die ondanks alle context uiterst geheimzinnig blijven. En je merkt in het geval van Anderson hoeveel plezier hij daaraan beleeft.
The Rat Catcher, vanaf vrijdag 29 september 2023 bij Netflix
Ontvang elke werkdag de beste kijktips met de Avondeditie-nieuwsbrief