The Gray Man: zinderende actie, glinsterende biceps

Foto credits: Paul Abell

De gedetineerde die zijn straf kan inkorten door te dienen als soldaat of, in het geval van The Gray Man , als geheim agent: dat is geenszins een nieuwe invalshoek voor een actiefilm. Sowieso hangt de nieuwe film van de gebroeders Anthony en Joe Russo – onder meer bekend van Avengers: Endgame (2019) – aan elkaar van opzichtige, irritante toevalligheden. Die moet de kijker maar voor lief nemen, want The Gray Man is óók buitengewoon vermakelijk. Dat is misschien vooral te danken aan acteur Ryan Gosling die Court Gentry speelt, een gedetineerde die jaren eerder door een CIA-agent (gespeeld door Billy Bob Thornton) voor het karretje van de geheime dienst wordt gespannen.

Gosling liet eerder al in films als The Nice Guys (2016) zien dat hij beschikt over uitstekende komische timing, en is voor The Gray Man ook nog eens helemaal afgetraind. Overigens is de film – Chris Evans speelt Gentry’s aartsrivaal Lloyd Hansen; Ana de Armas (straks ook op Netflix te zien als Marilyn Monroe in Blonde ) vertolkt CIA-agente Dani Miranda – sowieso een parade aan close-ups van biceps. Evans, Gosling en De Armas hebben naast het leren van het script ook hun fysieke huiswerk gedaan, zoveel is duidelijk. En dat hoort ook een beetje bij het genre waar Arnold Schwarzenegger en de zijnen mee geassocieerd worden.

Maar terug naar de film. Daarin krijgt Gentry de opdracht om een collega-spion te vermoorden. Dat zet hem aan het denken. Heeft straks iemand het ook op hem gemunt? Zodoende weigert Goslings personage aan het begin van de film de commando’s van zijn baas (een goede rol van Regé-Jean Page uit Bridgerton ) uit te voeren en besluit hij de CIA de rug toe te keren, nadat hij na een missie nog een geheime USB-stick weet te vinden waar gegevens op staan waaruit blijkt dat zijn baas corrupt is en dat de CIA sociopathische types als Hansen (Evans) inhuurt om het vuile werk op te knappen.

Kortom, Gentry wordt van CIA-operative een voortvluchtige, achternagezeten door een hoop gespuis – en dan is er ook nog een meisje dat gegijzeld wordt, dat de spierbonk wil bevrijden. Wat volgt is een soort roadtrip langs Azerbeidzjan, Berlijn en Praag, vol achtervolgingsscènes en andere bombastische apotheosen. Overdaad schaadt wordt weleens gezegd, maar de decadentie van de Russo’s beklijft. Hoewel af en toe het cartooneske – zie ook de gekunstelde rol van Evans – in negatieve zin opvalt. Niettemin is duidelijk te zien dat The Gray Man 200 miljoen dollar heeft gekost. Dat is een bedrag waar de willekeurige filmmaker misschien grijze haren van zou krijgen, maar de gebroeders Russo weten er wel raad mee.