The Flatshare: gedeeld liefdesnest

De benarde woonsituatie van twee ‘huisgenoten’ in Londen vormt een mooi vehikel voor een opvallende romance in de komische dramaserie The Flatshare.

‘Ik wil alleen een zinvolle baan, een redelijk salaris, een kast voor m’n kleren en een huisgenoot die niet snuffelt in mijn onderbroekenla. Is dat te veel gevraagd?’, stamelt journalist Tiffany tegen haar collega’s in een modern kantoor in Londen. Ze werken voor een hippe nieuwswebsite, Bother, die verhalen maakt over seks, drugs en het nachtleven. Na Tiffany’s tirade zegt een van haar collega’s: ‘Je hebt gelijk. Ik kan dit werk alleen doen omdat m’n ouders een flat voor me hebben gekocht.’

Het leven van Tiffany staat op zijn kop. Haar relatie is net uit, en na een wanhopige zoektocht naar goedkope woonruimte woont ze samen met Leon, die ’s nachts in een hospice werkt en wel wat extra geld kon gebruiken. Hun plan? Een eenkamerappartement delen zonder elkaar ooit tegen te komen. Leon bewoont het appartement van acht uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds, en Tiffany is er ’s nachts en in de weekenden, als Leon bij zijn vriendin is. Zo delen de twee hun woning, en zelfs hun bed, zonder iets over de ander te weten.

Het plan klinkt misschien bizar, maar een situatie als deze is niet eens zo gek ver van de werkelijkheid: vanwege de krappe woningmarkt en de stijgende kosten voor levensonderhoud kiezen steeds meer twintigers en dertigers voor nieuwe woonvormen. Vooral jongeren die net als Tiffany geen ouders hebben die een flat voor ze kopen, hebben het niet voor het kiezen. Waar series als Friends uit de jaren 90 de kijker laten wegdromen bij gigantische appartementen – Monica werkte als serveerster en haar woning was zo’n 140 vierkante meter – laat The Flatshare een eigentijdser beeld zien van de woningmarkt voor starters. Wat ook tot de verbeelding spreekt voor wie met huisgenoten woont, is de zee aan passief-agressieve plaknotities: van discussies over de kwaliteit van het wc-papier en rondslingerend ondergoed, tot het vriendelijke verzoek om de lampen uit te doen als je het huis verlaat. Leon moet wennen aan Tiffany’s excentrieke interieurkeuzes en progressieve levenshouding, zoals het gigantische vaginaschilderij aan de muur en haar weigering om niet-organische melk te kopen. Langzaam vult het huis zich met gekleurde post-its, die als enige vorm van communicatie tussen de twee ‘onbekende bekenden’ bestaat.

Toch is de serie niet zozeer een grauwe realistische vertoning van de werkelijkheid, maar bloeit
er, zoals dat vaker gaat in verhalen over twee mensen die in eerste instantie niets van elkaar moeten weten, iets op tussen de twee. De serie is gebaseerd op de gelijknamige liefdesroman van Beth O’Leary, en de benarde woonsituatie van Tiffany en Leon is een mooi vehikel voor de romance die later tussen hen opbloeit. Soms komt The Flatshare in de buurt van recente series als Emily in Paris, vooral door de inconsistenties in de verhaallijn en het wat clichématige liefdesverhaal. Toch blijft The Flatshare een verfrissende serie met een actueel tintje, waarbij de droge Britse humor het al te mierzoete binnen de perken houdt, en er vooral genoten kan worden van de opbloeiende liefde.

The Flatshare, vanaf dinsdag 31 oktober 2023 wekelijks op NPO 3 en NPO Start tevens in zijn geheel (zes afleveringen) op NPO Plus