Zelfs in het Londense riool ziet voetbalcoach Ted Lasso (Jason Sudeikis) het zilveren randje.
Foto credits: Apple TV+
Het leven blijft een ‘work in progress’, zo ontdekken de personages uit Ted Lasso opnieuw in het derde seizoen. Een gelijkspel in de finale van het tweede seizoen zorgde er dan wel voor dat de Britse voetbalclub Richmond terug promoveerde naar de Premier League, maar dat betekent niet dat de Amerikaanse coach Ted (dubbele Emmy-winnaar Jason Sudeikis) en het team nu op hun lauweren kunnen rusten.
In alle prognoses voor het nieuwe jaar eindigt Richmond namelijk op de allerlaatste plek, iets waar eigenaresse Rebecca Welton (Hannah Waddingham) zich – volkomen terecht – zorgen om maakt. Het feit dat concurrent Westham, net gekocht door haar ex Rupert (welkom terug, Anthony ‘ Buffy the Vampire Slayer ’ Head!), het juist heel goed doet in de peilingen maakt de voorspellingen extra zuur.
Daarnaast blijft de grote vraag: kan Ted het allemaal wel aan? In seizoen twee werd Ted geteisterd door verlammende paniekaanvallen. En zelfs al maakt hij nu kleine, maar belangrijke stappen met therapeute Sharon (Sarah Niles), betekent dit niet dat alle problemen meteen verdwenen zijn.
Toch is seizoen drie zowel realistischer als hoopvoller dan het seizoen ervoor. Ted lijkt zich er – eindelijk – meer van bewust dat zijn onstuitbare (en in de optiek van sommigen volkomen blinde) optimisme niet de magische troefkaart is die automatisch alles beter maakt. Dat bewees de lelijke confrontatie met zijn verbitterde assistent-coach Nate (Nick Mohammed, Intelligence ), die uiteindelijk Richmond voor Westham inwisselde.
Deze ontwikkeling zet Ted aan het denken: ‘Ik vraag me soms af waarom ik in hemelsnaam hier blijf, of ik zo niet meer kapot maak dan dat ik help’, zo vertrouwt hij zijn therapeute toe. Haar antwoord: ‘Dit is wie je bent. Je geeft niet op.’
Onze nieuwsbrief ontvangen? Iedere vrijdag de nieuwste series en films in je inbox! Meld je hier aan.
‘Laat Ted gewoon Ted zijn.’ (Let Ted be Ted). Het is al vanaf het begin van de serie het terugkerende refrein. Ook in het derde seizoen blijft het een winnende formule, zowel voor de kijker, als voor de meeste mensen om hem heen. Zelfs al twijfelt Ted er nu zelf aan, zijn aanstekelijke optimisme heeft wel degelijk – positief - effect. Natuurlijk baalt Rebecca dat haar ex Rupert een nieuwe manier heeft gevonden om haar leven toch weer net een beetje minder mooi te maken, maar haar reactie is een stuk gezonder: ‘Voorheen wilde ik hem helemaal kapot maken, nu wil ik alleen maar van hem winnen.’ Dat is toch vooruitgang.
Teds levensvisie staat in scherp contrast met die van Nate. Wanneer mensen grappen over Ted maken, lacht Ted zelf het hardste mee. Nate is nog steeds gefrustreerd omdat hij het vorige seizoen in een interview ‘wonder kid’ in plaats van ‘wunderkind’ zei. Hoe ellendiger Ted zichzelf voelt, hoe meer hij probeert de mensen om hem heen op te beuren. Nate voelt zich alleen groot wanneer hij anderen kan kleineren – een giftig instinct dat extra wordt gevoed door meesterbullebak Rupert. Terwijl Ted de moraal hooghoudt met spontane excursies (naar een Londens riool, dat dan weer wel), geeft Nate tegenvallende teamleden een time-out in de ‘dombo-hoek’.
Hmmm… ik vraag me af welke tactiek straks betere resultaten gaat geven…