Stolen (Stöld): symphatiek maar voorspelbaar

Een jonge Sami bindt de strijd aan tegen een stel xenofoben in sneeuwrijke, generieke thriller.

Stolen (of: Stöld) speelt zich af in het Zweedse deel van Lapland, met scènes die er simpelweg betoverend uitzien. Maar beelden van mooie, sneeuwrijke vergezichten maken nog geen goede film. Regisseur Elle Márjá Eira schotelt de kijker vooral een dertien-in-een-dozijn-thriller voor, over een vastberaden jonge vrouw. Elin Oskal speelt Elsa, een Sami die met haar familie probeert op traditionele wijze rendieren te hoeden in het noorden van Zweden. In datzelfde gebied vestigen zich al decennia Zweden, die daar met vissen en in industrieën, waaronder de mijnbouw, hun geld verdienen.

De nieuwkomers moeten niets hebben van de Sami en hun rendieren, die voortdurend de weg versperren. Zodoende zijn er al jaren anonieme kwelgeesten die de beesten martelen en vermoorden. In de hoop dat de Sami weg trekken. En de Sami-gemeenschap doet er weinig tegen. Contact met de media is er amper, de politie wordt gewantrouwd. De rest laat zich wel raden: Elsa is een van de eerste oorspronkelijke bewoners van het gebied die opstaat tegen het racisme en tegen de lethargie van de overheid. Dat gaat echter niet zonder slag of stoot.

Bovendien manifesteren zich al snel een aantal mannen die extreem geweld niet schuwen. Gemeenschapsleden sommeren Elsa om het gebied te verlaten, om de boel te laten rusten. Maar de jongeling heeft zich voorgenomen om de leefstijl van haar voorouders voort te zetten en bindt de strijd aan tegen de stropers en andere onverlaten. Supersympathieke insteek voor een film, want de Sami hebben het in werkelijkheid ook moeilijk. Alleen spijtig dat Eira het in zo’n voorspelbare vorm giet.

Stolen (Stöld), vanaf vrijdag 12 april 2024 bij Netflix