Squid Game S01E01: geestig en misantropisch

Het is alweer tien jaar geleden dat Ki-hoon (Lee Jung-jae) zijn baan verloor. In de tussenliggende tijd is zijn vrouw van hem gescheiden en is hij zijn dochter steeds minder gaan zien. De arme stumper is geleidelijk weggezakt in een moeras van misère. In de openingsscène van Squid Game blikt hij terug op een van de kinderspelletjes die hij graag deed in zijn jeugd, toen alles nog onschuldig was en de mogelijkheden oneindig leken. Maar in het heden zien we hoe Ki-hoon regelmatig letterlijk op één paard wedt, op de drafbaan. In de hoop dat zijn ellende op een dag voorbij zal zijn. Het wordt echter alleen maar erger, blijkt al snel, als de hoofdpersoon de rechten op zijn eigen lichaam afstaat aan een schuldeiser.

Showrunner Hwang Dong-hyuk schetst de beproevingen van Ki-hoon met veel gitzwarte humor. Als de minkukel met zijn dochter haar verjaardag viert, dan vraagt ze waarom hij zo ernstig is toegetakeld: de blauwe plekken staan in Ki-hoons gezicht gegrift. Waarop hij antwoordt: 'Ik ben gestoken door een mug.' Maar ze weet wel beter. Iedereen weet beter. Sterker nog: een geheim genootschap heeft een database opgemaakt vol clochards die nog schulden hebben openstaan. Het begint onschuldig, met een klap hier en daar, waarop de arme sloebers een voor een worden gerekruteerd en gevangengezet op een esoterisch eiland, waar ze worden onderworpen aan sadistische kinderspelletjes. Kinderspelletjes mét dodelijke gevolgen dus.

Dit alles doet denken aan het Japanse Battle Royale (2000) of het eveneens Zuid-Koreaanse Oldboy (2003). Het is zwartgallig maar geestig. Zoals wanneer de deelnemers een soort variant op verstoppertje moeten spelen: wie het eerst wordt gezien krijgt een kogel door zijn borst gejast. Als Lemmings zitten Ki-hoon en zijn lotgenoten vast in een soort fascistische natte droom. Waar – zo is de suggestie – rijke lieden met veel plezier en een duur cognacje op afstand naar zitten te gluren. Misantropischer wordt het bijna niet. Hoewel te hopen valt dat al dat speelse niet verwordt tot een gimmick.