Silverpoint S01E01-02: een bos vol Stranger Things-geheimen

Foto credit: BBC

'Jullie mogen overal heen, maar niet van het terrein af!', beklemtonen de extreem joviale begeleiders van een zomerkamp voor eenzame pre-teens in de eerste aflevering van Silverpoint. De waarschuwing prikkelt uiteraard de nieuwsgierigheid van vier kleurrijke outcasts. Ze hebben nog geen twee stappen buiten het grote hek om het kampterrein gezet of de mysterieuze verschijnselen dienen zich in hoog tempo aan. Rugzakken gaan zweven, schoenen verdwijnen. En er komt geluid uit een alien-achtige steen in de grond.

De twee afleveringen van 20 minuten die journalisten mochten zien, leveren vooral veel meer extra vraagtekens op. Maar het persbericht van Silverpoint belooft dat de steen in de restende elf episodes in elk geval een doorgang naar een andere wereld biedt.

Er is in principe niets mis met Silverpoint. De Engels-Duits-Amerikaanse coproductie ziet er goed verzorgd uit en lijkt zich niet te schamen om succesvolle elementen uit recente hits te lenen en te overgieten met een young-adult-sausje. Onder alle jolijt bevat de serie een opvallend eigentijdse, zelfs cynisch te noemen toon. 'Waarom wordt altijd het onverklaarbare eng gevonden?', vraagt muurbloempje Louis (Oliver Cunliffe, die opvalt in de prima cast) zich aan het slot van de tweede aflevering af. Ik vind alles wat ik in de wereld wél kan verklaren pas eng.'

Vooral Stranger Things lijkt een duidelijke inspiratiebron geweest voor de makers. Maar zonder veel moeite zijn er ook vleugjes Stargate , Under the Dome en zelfs  Lost terug te vinden. Dit is op zich geen enkel bezwaar: beter goed gejat dan slecht bedacht. Maar vooralsnog weet Silverpoint nog te weinig eigenheid toe te voegen aan de geijkte scifi- en young-adult-ingrediënten om de serie echt te laten sprankelen.

Misschien dat de makers ook wel te zeer mikken op alleen het pre-teen-publiek, wat de serie zeker voor dertig-plussers wat saai en oninteressant maakt. Daarin durfde bijvoorbeeld regisseur Diederik van Rooijen met zijn vergelijkbare Euro-serie Heirs of the Night net meer buiten de lijntjes te kleuren.