Severance S01: kafkaësk kantoorcomplot

Wat als je je hoofd zo kon splitsen dat je je werk nooit mee naar huis hoeft te nemen, en vice versa? Dat is precies wat de werknemers van biotechbedrijf Lumon hebben gedaan. Via een speciale chirurgische procedure zijn de werkherinneringen losgekoppeld van de rest van het geheugen. Zodra werknemers op hun afdeling komen gaat er automatisch een knop om en is het alsof hun privéleven niet bestaat. Het werkt ook andersom. De persoon in de buitenwereld – ‘outtie’ – heeft geen idee wat zijn werk-ik – ‘innie’ – allemaal uitvreet tijdens kantooruren.

Het is een idee dat ook zo het startpunt van een aflevering uit  Black Mirror had kunnen zijn. Hier is het gegeven zelfs vruchtbaar genoeg voor een heel seizoen (Ben Stiller regisseerde zes van de negen afleveringen).  Voor de ‘outtie’ klinkt het als een ideale situatie. Die persoon werkt immers zonder dat deze het merkt en ervaart alleen de vrije tijd. Maar dat betekent dat voor de ander alleen de kantooruren bestaan: een heel leven achter de computer in een afgesloten ruimte zonder daglicht.

Innie Mark S. (Adam Scott, Big Little Lies , Party Down ) vindt het allemaal prima. Voor hem is het van belang dat hij ergens bij van nut kan zijn, zelfs al weet hij niet precies van wat. Zijn ‘outtie’ is blij dat hij tenminste acht uur op een dag niet aan zijn dode echtgenote hoeft te denken.

Als kijker voel je duidelijk meer mee met Helly E. (Britt Lower, Man Seeking Woman ), het nieuwste lid van de afdeling, die al snel ontdekt dat je als ‘innie’ maar bar weinig rechten hebt. De originele jij mag dan wel compleet vrijwillig tot deze onomkeerbare procedure hebben besloten, jouw werk-kopie heeft hier helemaal niets over te zeggen. En hoe weet je überhaupt zeker dat je officiële aanvragen wel aan je alter ego worden overgebracht, aangezien iedere vorm van directe communicatie tussen ‘innie’ en ‘outtie’ streng verboden is? De immer glimlachende manager Milchick (Tramell Tillman) en baas Mevrouw Cobel (Patricia Arquette) ogen in ieder geval uitermate verdacht.

Adam Scott doet een mooie balanceeract als de twee Marken, die allebei net ietsje anders zijn, maar in de kern wel gelijk. Ze zijn zeker geen helden, maar zullen wel altijd proberen het juiste te doen. Er is ook een fijne chemie tussen privé-Mark en zijn nuchtere zus Devon (Jen Tullock) en tussen werk-Mark en zijn collega’s Helly, Dylan (Zach Cherry) en Irving (John Turturro).

Beetje bij beetje doemen de contouren op van een groter complot. Maar aan het einde van het eerste seizoen is eigenlijk alleen één ding echt duidelijk: dit is pas het topje van de ijsberg!