Roomies S01: Brusselse queers op zoek naar zichzelf

Het is gemakzuchtig om het energieke Roomies 'de Vlaamse Anne+' te dopen, maar zowel thematisch als qua maakproces hebben de beide reeksen wel veel overeenkomsten.

Foto credits: VRT

Series die zijn geboren uit een diep gevoel van urgentie hebben bijna altijd een flink streepje voor. In Nederland misten twee queer twintigers vrouwen zoals zij in het televisielandschap en zij ontwikkelden de serie Anne+ , inmiddels (mede) dankzij Netflix een wereldwijd fenomeen. In Vlaanderen werden jonge makers Flo Van Deuren en Kato De Boeck door eenzelfde gemis gekweld: waar waren toch de jonge queers op de Vlaamse televisie? Twintigers zoals zij, op zoek naar hun plek in het leven, geworteld in de moderne queer cultuur.

Net als team Anne+ ontwikkelden ook Van Deuren en De Boeck (allebei 28) de serie zonder enige zekerheden. Zij schreven de serie tijdens de eerste coronalockdown, vonden zelf een productiehuis, en boden dit pakket aan bij de VRT. Een unieke ontstaansgeschiedenis, ook in Vlaanderen, waar net als in Nederland doelgroepdenken door zenderbazen tv-makers flink kan frustreren.

De hoofdpersonen in Roomies zijn Bibi (Ahlaam Teghadouini, onlangs bij de NPO te zien in Sihame) en Ama (nieuwkomer Laura De Geest), twee queer studenten die een appartement delen in Brussel. Allebei verkeren ze in een andere fase van de ontdekkingstocht naar hun eigen seksualiteit, mede ingegeven door hun verschillende achtergronden: de verlegen Bibi komt uit een bemiddeld Marokkaans-Tunesisch gezin; de meer losbandige Ama is gevormd in een getroebleerd eenoudergezin.

Het voelt aangenaam organisch hoe simpele ontmoetingen of gesprekken soms grote impact kunnen hebben; de vrijheid en mogelijkheden die het bestaan van de moderne twintiger biedt is sterk getypeerd. Net als in het echte leven hoeft niet alles te worden uitgelegd. En ook in Nederland is het tonen van een geloofwaardige gelaagde vriendschap tussen twee vrouwen op televisie nog een zeldzaamheid.

Een andere opvallende overeenkomst met Anne+ is de rol die de stad waar de vrouwen leven op de achtergrond speelt. Waar de Nederlandse serie een ode aan het energieke, diverse Amsterdam was, toont Roomies Brussel op een manier die je zelden ziet: als een bruisende, rommelige, bij vlag romantische stad vol jonge mensen die proberen hun weg in het leven te vinden. De scène waarin Ama en haar vriend per step door de nacht zoeven, is een pareltje.

Ook de diversiteit aan achtergronden van de buren en vrienden van Bibi en Ama is een verademing. De muziek ondersteunt deze visie; de makers vroegen voor elke aflevering een vrouwelijke of non-binaire artiest om een lied te maken die de emoties van de personages op dat moment schetst.

Bij vlagen voelen bepaalde stuwende subplots nog wat gekunsteld, zoals het verwerven van tafels en stoelen voor het appartement. En het is fijn dat er gaandeweg meer bijpersonages opduiken - net als in Anne+ heeft ook Roomies die wel nodig om het verhaal interessant te houden. Soms voelt het alsof grappige situaties of spitsvondige dialogen niet ten volle worden benut, waardoor de gulle lach tijdens het kijken ontbreekt. Het is een aanbeveling voor de makers om de komische potentie die de vrouwen en hun posse wel hebben in een vervolgreeks - zij mikken op minimaal drie seizoenen - meer uit te buiten.

Roomies S01, vanaf dinsdag 16 mei 2023 op Canvas