Rogue Agent: gemankeerde spionnenthriller

Foto credits: IFC Films

In het vorig jaar verschenen The Puppet Master: Hunting the Ultimate Conman is te zien hoe Robert Hendy-Freegard in de jaren 90 allerlei vrouwen voor zijn karretje spant en uitbuit door zich voor te doen als MI5-agent. Tegenover zijn dates doet ie alsof hij achterna wordt gezeten door IRA. Hij wekt ze in het midden van de nacht en vertelt ze dat hij dringend geld nodig heeft voor een auto, of voor een safe house. Al met al een opzienbarend verhaal. Wie The Tindler Swindler ziet, over de recentere praktijken van een zwendelaar, zal misschien aan Hendy-Freegard moeten denken. Hoewel de catalogus van Netflix talloze van dit soort alternatieven binnen true crime te bieden heeft.

Rogue Agent is de dramatisering van Hendy-Freegards levensloop. De film begint als een spionnenthriller, hoewel de geoefende kijker, die de true-crime-reeks al heeft gezien, daar van meet af aan doorheen zal zien. James Norton uit Happy Valley speelt de sociopathische hoofdpersoon, en dat doet hij goed, met zijn geacteerde artificiële oprechtheid. Het grootste slachtoffer van zijn personage wordt gespeeld door Gemma Arterton, die een strafpleiter speelt die Hendy-Freegard moeiteloos om zijn vinger weet te winden. Totdat de Brit wordt ontmaskerd, uiteraard. En in de aftiteling blijkt dat hij werd veroordeeld, maar nu weer vrij rondloopt en daarna waarschijnlijk weer doodleuk is begonnen met zijn charlatanerie.

Zoals wel vaker het geval is bij Netflix, lijkt het erop dat Rogue Agent is gemaakt voor mensen die de docu nog niet kennen. Maar zelfs dan heeft de film van de relatief onbekende regisseurs Adam Patterson en Declan Lawn niet erg veel te bieden. Spannend is de thriller nauwelijks en verrassend evenmin. In dit geval heeft Netflix zijn hand overspeeld; The Puppet Master: Hunting the Ultimate Conman is een stuk impactvoller.