Perpetual Grace S01E01-02: neo noir met acteerkanonnen

Foto credits: MGM

Tijdens dit hoogtij van televisie zie je weleens een belangwekkende titel over het hoofd. Simpelweg omdat het dweilen met de kraan open is. Perpetual Grace is hier een sprekend voorbeeld van. Deze sprankelende neo noir draait om een ietwat naïeve zwendelaar die het plan heeft opgevat om een pastoor te bestelen. Maar deze geestelijke, gespeeld door Ben Kingsley, blijkt een archetypische psychopaat te zijn. Oftewel: de dief probeert een dief op te lichten en heeft niet door waar hij aan begint. Ook dat is een exemplarisch thema voor een televisie noir. Een heerlijk cynische invalshoek voor een bij vlagen hilarische thriller.

Jimmi Simpson ( Westworld ) speelt James Schaeler, die in de woestijn van New Mexico pastoor Byron Brown (Kingsley) wil beduvelen. En ook de rest van de casting is magnifiek: Jacki Weaver, de diva van de Australische acteerwereld, speelt Browns vrouw en er is een mooie rol voor haar landgenoot Damon Herriman, die intussen een expert is geworden in het vertolken van rednecks. Luis Guzmán – nog zo’n geweldige naam – speelt een corrupte Mexicaanse sheriff. En als kers op de taart kruipt niemand minder dan Terry O’Quinn ( Lost ) in de huid van Texas Ranger Wesley Walker (jawel, een grap over Walker, Texas Ranger, is onvermijdelijk – zie Chuck Norris).

Toen Perpetual Grace vorig jaar in première ging, werd de show subiet vergeleken met het oeuvre van de gebroeders Coen ( No Country for Old Men ). Zo’n vergelijking is gevaarlijk: de broers Joel en Ethan zijn ontzaglijk invloedrijk en veel film- en televisiemakers bedienen zich van hun conventies. Maar Perpetual Grace is zonder twijfel een eerbetoon aan het duo. Vanwege de curieuze combinatie tussen het groteske en het banale. Gewelddadige momenten zijn steevast bijzonder geestig – denk aan Fargo. En Kingsley manifesteert zich als een supermanipulator die iedereen overstuur maakt.

En wat ook typisch ‘Coen’ is, is het nihilisme. Want terwijl James Schaeler zijn oog heeft laten vallen op het fortuin van de pastoor, heeft de predikant andere kwade bedoelingen. Er is niets wat hem zal stoppen. Openbaringen zijn uit den boze. Wat dat betreft is de titel van deze neo noir bijzonder ironisch: met eeuwigdurende genade wordt eeuwigdurende vloek bedoeld.