Pedro Páramo: niet helemaal geslaagd, maar wél zeer gedurfd

Cameraman Rodrigo Prieto maakt zijn regiedebuut met de verfilming van een Mexicaanse literaire klassieker over een jongeman die in de negentiende eeuw op het platteland op zoek gaat naar zijn vader.

Na jarenlang achter de camera te hebben gestaan, verzamelde de Mexicaanse director of photography Rodrigo Prieto de moed om zijn eerste langspeelfilm als regisseur te maken. Prieto, bekend van zijn mooie beelden in talloze films, van Amores Perros (2000) tot Killers of the Flower Moon (2023), neemt meteen een hoop hooi op zijn vork door de Mexicaanse literaire klassieker uit de titel te verfilmen. De magisch-realistische roman van Juan Rulfo verscheen in 1955 en was voor schrijver Gabriel García Márquez één van zijn grootste inspiraties voor 100 jaar eenzaamheid (1967). Maar Rulfo’s boek is niet per se laagdrempelig, en staat bekend om zijn gefragmenteerde karakter.

De plot van de film draait net als in het boek om Juan Preciado (Tenoch Huerta), een jongeman die op het sterfbed van zijn moeder belooft zijn vader Pedro Páramo (Manuel García Rulfo uit The Lincoln Lawyer) op te zoeken in hun geboortedorp Comala. Maar Comala is sinds de hegemonie van zijn vader letterlijk veranderd in een spookdorp waar geesten over straat rondwaren. Preciado belandt in een soort vagevuur. Ondertussen schakelt Prieto naar het verleden, de film speelt zich ruwweg af tussen 1870 en 1920, als zijn vader zich decennia eerder manifesteert als een genadeloze grootgrondbezitter.

Terwijl de kijker steeds meer te weten komt over het monster dat Páramo was, ontmoet Preciado op zijn reis een keur aan personages. Het is moeilijk om in deze waterval aan gezichten het verhaal goed te volgen. Hoewel Prieto dat weer goedmaakt met sublieme visuele vergezichten en sfeervolle contrastrijke binnen-scènes. Pedro Páramo oogt evenwel als een film die is gemaakt door iemand die beter is in het bedenken van mooie esthetische composities, dan in het vertellen van verhalen. Hoewel de film ook bij vlagen abstract oogt, en de kijker zijn eigen overpeinzingen gunt.

De durf van Prieto moet in ieder geval worden geroemd. Pedro Páramo is niet helemaal geslaagd. Maar wie zich wil onderdompelen in de verfilming van een boek dat de Mexicaanse volksgeest poogt te verbeelden, komt bij Prieto’s film een eind.

Pedro Páramo, vanaf woensdag 6 november 2024 bij Netflix