Palm Springs: aanklacht tegen de afstompende alledaagsheid

Een bruiloft in de Amerikaanse Sonorawoestijn moet een bijzondere dag worden, maar blijkt voor een van de gasten, dertiger Niles (Andy Samberg), een dag als zovelen. Letterlijk. Élke ochtend wordt hij wakker op het resort waar de romantische handeling dient plaats te hebben. Hij opent een biertje, relaxt bij het zwembad en wacht tot het moment suprême. Of hij verzint iets anders en begaat een roekeloze daad. Want wat er ook gebeurt, hij ontwaakt toch weer op 9 november. Totdat zijn oog na een onnoemelijk aantal dagen valt op de sikkeneurige zus van de bruid, Sarah (Cristin Milioti).

Zij heeft net zo’n misantropische blik op het leven als Niles. Door een samenkomst van omstandigheden belandt Sarah ook in de 'loop' waarin Niles zich bevindt en moeten ze er gezamenlijk zien uit te komen – terwijl Niles ook nog eens af en toe achternagezeten wordt door een wraakzuchtige gek, gespeeld door J.K. Simmons. Maar het cyclische leven bevalt Niles eigenlijk wel, terwijl Sarah na een duizendtal dagen constateert dat de ene dag de andere is. In die zin is Palm Springs een film die draait om in oude gewoontes vervallen versus in het diepe springen. Het bekende tegenover het vreemde.

Niles heeft de monotonie van zijn leven omarmd; Sarah verlangt naar de onvoorspelbaarheid van de nieuwe dag. Ze hoopt met een altruïstische daad de cyclus te verbreken. Als dat niet lukt, wendt ze zich tot de kwantummechanica. De twee zijn intussen stapelverliefd op elkaar geworden. Waarmee filmmaker Max Barbakow een nieuw elan geeft aan de romantische komedie. Palm Springs is Groundhog Day (1993) maar met een flinke dosis scifi. In die zin borduurt scenarist Andy Siara (bekend van de televisieserie Lodge 49 , tevens te zien bij Amazon Prime Video) voort op het concept van de filmklassieker.

Zo zien we hoe Niles en Sarah met veel plezier – en in geestige scènes - rommelen met de levens van hun vrienden en familie. Omdat het leven toch zinloos is, omdat de dag na afloop toch weer overnieuw begint. In die zin bevat Palm Springs een nogal opzichtige maar niet minder impactvolle boodschap: doe wat met je leven, zorg dat je niet in de 'loop', in de afstompende alledaagsheid verstrikt raakt. Samberg brengt de urgentie hiervan met veel charme voor het voetlicht. Hij is allang niet meer de Saturday Night Live-alumnus die het vooral moet hebben van zijn humor – Samberg is in die zin volwassen geworden.