Oxygen: mysterie op de vierkante meter

Stel: je wordt wakker aan de beademing in een onbekende krappe ruimte die lijkt op een kruising tussen een grafkist en een iPad. Je kan je niets herinneren van wie je bent en hoe je hier terecht bent gekomen. En al heb je een vriendelijke computer (met de stem van Mathieu Amalric) en ongelimiteerde data tot je beschikking, dat doet helaas niets af aan het feit dat het percentage bruikbare zuurstof in de ruimte zienderogen daalt, en nog harder achteruitgaat wanneer je je opwindt. ‘Ik stel een lager verbruik voor om verstikking te voorkomen’, zo stelt de computer, genaamd MILO, behulpzaam voor.

Ik hou wel van dit soort verhalen. Films met een hele rigide opzet, waarin de maker (regisseur Alexandre Aja, Piranha 3D, Haute Tension) en de hoofdrolspeler (in dit geval Mélanie Laurent, Inglourious Basterds, Beginners) zichzelf dwingen met minimale middelen het maximale te behalen. De vorige film van regisseur Aja, Crawl, ging ook over een jonge vrouw in een benarde positie (daar zat Kaya Scodelario vast in een ondergelopen kelder met twee hongerige alligators).

Oxygen is zowel een extreem ver doorgevoerd gedachte-experiment (je zit in een afgesloten ruimte met een beperkt aantal minuten zuurstof, wat doe je?) als een detective (hoe ben je hier terechtgekomen?).

Een groot deel van de tijd is ons hoofdpersonage, bij MILO bekend als ‘Omicron 267’, dan ook bezig de puzzel te ontrafelen. Waar is ze? Wie is ze? Maar ook: wat kan ze wel en wat niet? Wat zijn de regels binnen deze afgesloten doos? Kan ze met een noodsignaal iemand bereiken, en zo ja, is die persoon dan ook te vertrouwen? En dan is er natuurlijk nog de onverstoorbare MILO, immer welwillend maar niet altijd even behulpzaam. ‘U bent erg onrustig, wilt u een kalmeringsmiddel?’

Een beetje gesmokkeld wordt er wel. Zelfs al bevindt Omicron 267 zich de hele tijd in de kleine cabine, er zijn wel uitstapjes naar betere tijden, flitsen van een vroeger leven dat ze zich beetje bij beetje begint te herinneren, maar ook het terugkerende beeld van een rat die zijn weg zoekt in een labyrint. Het script van Christie LeBlanc houdt het allemaal redelijk onderhoudend en op de rit.

Maar een verhaal zoals deze staat of valt natuurlijk met de acteur of actrice die in het middelpunt staat. Laurent vervult die rol met verve. Alleen zij maakt de film het kijken al meer dan waard.