Orange Is the New Black S07: imposant en ontroerend

Het is goed om na zeven seizoenen nog eens stil te staan bij de uitzonderlijke verdienste van Orange Is the New Black, een van de twee series waarmee streamingdienst Netflix zichzelf zes jaar geleden op de kaart zette.

Aan de hand van de verhalen van de vrouwelijke gedetineerden in Litchfield schetste de serie een confronterend beeld van de smeltkroes die Amerika is; Orange Is the New Black combineerde compromisloze kritiek op het ondoorgrondelijke Amerikaanse (rechts)systeem met vaak hartverscheurende verhalen van de slachtoffers van dat systeem. Ondanks de vaak loodzware thema's die de revue passeerden, wisten de makers altijd de juiste balans te houden tussen drama en humor – de serie won kastenvol prijzen, in zowel de categorie drama als de categorie comedy.

Waar het andere boegbeeld House of Cards - mede door de affaire Spacey - een roemloos einde wachtte, is Orange Is the New Black-bedenkster Jenji Kohan ( Weeds ) erin geslaagd om met haar opvallend openhartige gevangenisserie met vlag en wimpel de eindstreep te halen. Het laatste seizoen weet de meeste losse eindjes aan elkaar te knopen, zonder de grimmige realiteit die de basis voor de serie vormde (de memoires van een welgestelde, witte dertiger die voor een jeugdzonde anderhalf jaar de cel in verdween) uit het oog te verliezen. Amerika mag het land van de onbegrensde mogelijkheden heten, maar voor veel gedetineerden is het vooral een kafkaëske hel waar zelfs met de beste wil en intenties ter wereld niet uit te ontsnappen valt.

De focus in seizoen zeven lijkt meer dan in vorige seizoenen weer te liggen op de harde kern van de uitmuntende cast. Het valt Piper (Taylor Schilling) zwaarder dan ze had gehoopt om na haar onverwachte vrijlating haar leven buiten de gevangenis weer op te bouwen én haar relatie met Alex (Laura Prepon), die nog vastzit, in stand te houden. Tegelijkertijd wachten ook de vrouwen binnen de muren van Litchfield nieuwe obstakels en beproevingen. De lange, eenzame opsluiting heeft er bij Red (Kate Mulgrew) harder ingehakt dan ze wil toegeven, Taystee (Danielle Brooks) worstelt met haar onterechte veroordeling voor haar rol tijdens de rellen van seizoen vijf, en Daya (Dascha Polanco) moet vechten om haar rol als nieuwe bendeleidster te behouden.

Nieuwe verhaallijnen worden vooral uitgezet rond de immigranten die in Litchfield worden geparkeerd in afwachting van hun asielaanvraag, al is er in de dertien overvolle afleveringen te weinig tijd om deze nieuwe lijntjes echt goed uit de verf te laten komen. Het is slechts een kleine smet op het imposante, ontroerende en knap opgebouwde laatste seizoen van een unieke serie, die haar ereplek in de televisie-annalen zonder twijfel heeft verdiend.