13 Novembre: documentaire over de aanslagen in Parijs

Met 13 Novembre gaan de broertjes Jules en Gédéon Naudet eigenlijk door waar ze in 2001 gebleven waren. In 2001 was het Franse duo namelijk in New York, om daar een door de stad geëerde brandweerman met hun camera te volgen. Nietsvermoedend stapten ze op de ochtend van 11 september bij hem in de brandweerauto, omdat er een ‘vliegtuigongeluk’ gebeurd was bij het WTC-gebouw. Het resulteerde in de verpletterende film 9/11, waarin de broers van zeer dichtbij vastlegden hoe de aanslagen van 11 september 2001 zich ontrolden.

Toen ze op vrijdag 13 november 2015 het nieuws over de aanslagen in Parijs hoorden (ze woonden indertijd al jaren in New York) belden ze koortsachtig naar huis: hun ouders woonden in het 11 e arrondissement waar de aanslagen plaatshadden. Nu, drie jaar later, is er de documentaire 13 Novembre, waarvoor ze 40 getuigen bereid vonden om hun verhaal te doen. De film is niets meer en niets minder dan 'talking heads' die tot in detail vertellen wat ze zagen, hoorden, voelden en vooral ook roken (‘een mengeling van kruit, bloed en ijzer’).

Het geheel is bijna in real time gefilmd (drie uur lang) en wordt inzichtelijk gemaakt door plattegrondjes van de stad, waarop de terroristen worden afgebeeld als rode stipjes die zich als een olievlek over Parijs verspreiden. Via het Stade de France naar een vijftal Franse cafés en terrasjes, eindigend in de uitverkochte concertzaal Bataclan. Verder zien we ook veel materiaal dat op de bewuste avond met mobiele telefoons gefilmd is.

Het gruwelijkste detail komt van een speciale agent die, nadat de Bataclan weer in overheidshanden is, vertelt hoe doodstil het was in de concertzaal. ‘Je hoorde he-le-maal niets, alleen het onophoudelijke rinkelen van telefoons.’ Familie en vrienden waren op zoek naar hun naasten. 130 mensen vonden op 13 november 2015 de dood, 400 raakten er gewond.